Τι είναι για τους πλούσιους Ευρωπαίους οι φτωχές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – βάρος, απειλή ή πηγή ανάπτυξης; Και γιατί στον ευρωπαϊκό οίκο κάποιος έγινε «λιγότερο ίσος», απ’ ότι οι άλλοι;
Μία πρόσφατη δημοσκόπηση, που διεξήχθη από τη βρετανική εταιρεία δημοσκοπήσεων YouGov, έδειξε ότι το 72% των Βρετανών τάσσονται υπέρ των περιορισμών της μετανάστευσης στο νησί από άλλες χώρες της ΕΕ.
Εν τω μεταξύ, οι οικονομικές στατιστικές δείχνουν ότι, μετά τη μαζική υποδοχή το 2004 στην ΕΕ των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών και μετά την ενεργή εισροή των πολιτών τους στις ακτές της Γηραιάς Αλβιώνας, στη βρετανική οικονομία καταγράφηκε αύξηση των φορολογικών εσόδων.
Από την 1 Ιανουαρίου λήγουν οι περιορισμοί για τους Βούλγαρους και Ρουμάνους για εργασία σε άλλα κράτη της ΕΕ. Παρά το γεγονός, ότι η Βουλγαρία και η Ρουμανία εντάχθηκαν στην ΕΕ το 2007, οι περιορισμοί για εργασιακή μετανάστευση αίρονται μόλις τώρα, ενώ η ζώνη Σένγκεν παραμένει μία μακρινή προοπτική.
Οι κυβερνήσεις και των δύο χωρών πιστεύουν ότι αξίζουν την υποστήριξη, έστω για την «ευδόκιμη υπηρεσία». Οι προσδοκίες τους είναι κατανοητές, αλλά είναι απίθανο να υπολογίζουν σε συντομη λύση του ζητήματος, σημειώνουν οι ειδικοί.
Όσο η Βουλγαρία και η Ρουμανία παλεύουν για τη ζώνη Σένγκεν, οι γείτονές τους στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη σκέφτονται για την τύχη της ευρωζώνης και τη συναίσθηση της άρνησης από τα δικά τους νομίσματα. Σε αυτό το ζήτημα υπάρχουν περισσότερες αντιφάσεις και ασάφειες, απ’ ότι στις θεωρήσεις εισόδου.
Για παράδειγμα, οι Τσέχοι και οι Σλοβάκοι ιστορικά συνδέονταν με ένα ενιαίο κρατικο-οικονομικό μοντέλο. Τώρα, όμως, οι Σλοβάκοι πληρώνουν και αποταμιεύουν σε ευρώ, ενώ οι Τσέχοι σε κορώνες. Παρεμπιπτόντως, οι Τσέχοι το κάνουν με μεγαλύτερη επιτυχία. Όπως λένε, η συμμετοχή στην ΕΕ είναι κοινή, ενώ τα λεφτά χώρια.
Καθόλου ταυτόχρονα εντάχθηκαν στην ευρωζώνη και οι συνήθως αλληλέγγυες μεταξύ τους βαλτικές χώρες. Η Εσθονία είναι ήδη στο ευρώ, η Λετονία περιμένει την πρώτη Ιανουαρίου, ενώ η Λιθουανία προς το παρόν δεν βιάζεται. Και παρόμοια παραφωνία δεν είναι καθόλου τυχαία.
Οφείλεται τόσο στη γενική κατάσταση κρίσης της ευρωζώνης, όσο και στην ανάγκη αποσαφήνισης των κριτηρίων λειτουργίας της ζώνης του ευρώ και της περαιτέρω διεύρυνσής της, όπως εξηγεί ο εμπειρογνώμονας του Ινστιτούτου Οικονομικών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Βιατσεσλάφ Σεντσάγκοφ:
Πιστεύω ότι για την ένταξη στην ευρωζώνη τώρα θα πρέπει να καθοριστούν τα κριτήρια. Συμπεριλαμβανομένων των παραμέτρων του ελλείματος του προϋπολογισμού ορισμένων κρατών. Οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, παραδόξως, σε αντίθεση από τους δυτικοευρωπαίους στο παρελθόν δεν δανείζονταν τόσο ενεργά. Παρ’ όλα αυτά, δεν θα πρέπει να βιαστούν να ενταχθούν στην ευρωζώνη. Πιστεύω ότι στην παρούσα κατάσταση το εθνικό νόμισμα είναι προτιμότερο.
Διφορούμενο αποδείχτηκε το 2013 για τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες-μέλη της ΕΕ. Κάποιοι, για παράδειγμα, η Ουγγαρία, κατάφεραν, παρά την κρίση, να πετύχουν εντυπωσιακούς κοινωνικο-οικονομικούς δείκτες.
Άλλοι, για παράδειγμα, η Σλοβενία, πρακτικά προσχώρησαν στην ομάδα των «προβληματικών» χωρών.
Και όλα αυτά δείχνουν ένα πράγμα, η ένταξη της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν πανάκεια για τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα. Και σίγουρα δεν έχει γίνει ακόμα συνώνυμη της ενότητας, ούτε της περιοχής, ούτε ολόκληρης της ΕΕ.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου