Η Κίνα έχει επιλέξει να τηρήσει μία ουδέτερη και αποστασιοποιημένη στάση αναφορικά με το ζήτημα της Ουκρανικής κρίσης και ειδικότερα σε ό,τι αφορά το θέμα της ανεξαρτητοποίησης της Κριμαίας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η διπλωματική της στάση δεν θα την ωφελήσει, αφήνοντας τρόπον τινά του έτερους «παίκτες» να ξεδιπλώσουν τις κινήσεις τους.
Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι στις 2 Μαρτίου, μία μόλις ημέρα αφότου τα ρωσικά στρατεύματα άρχισαν να αναπτύσσονται στην Κριμαία, το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας ανακοίνωσε : «Υπάρχει ένας καλός λόγος για τον οποίο τα γεγονότα στην Ουκρανία έχουν εξελιχθεί στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα», επιμένοντας σε εικασίες που δεν αφήνουν να διαφανεί η ξεκάθαρη θέση της.
Η Κίνα βρίσκεται σε μία δύσκολη και κρίσιμη θέση σε ότι έχει να κάνει με την κατάσταση που εξελίσσεται στην Ουκρανία. Η Ρωσία απάντησε στην αποπομπή του Προέδρου και συμμάχου της Viktor Yanukovych στα τέλη Φεβρουαρίου και στον σχηματισμό μίας νέας κυβέρνησης υπέρ των δυτικών συμφερόντων, μέσω της άσκησης στρατιωτικού ελέγχου στην χερσόνησο της Κριμαίας.
Ένας από τους βασικούς άξονες της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής είναι η μη-ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις έτερων χωρών. Αυτό την προφυλάσσει από ανάμειξη στις δικές της εσωτερικές υποθέσεις ή/και την διαφυγή από προβληματικές καταστάσεις δίχως την εμπλοκή σε νέες πολιτικές διαμάχες. Η Κίνα έχει κάθε συμφέρον να είναι «εχθρική» απέναντι σε αποσχιστικά κινήματα εντός χωρών. Εάν η Κριμαία έχει το ελεύθερο να ψηφίσει για την ανεξαρτησία της, για όχι και το Θιβέτ;
Η Κίνα και η Ρωσία δεν αποτελούσαν ανέκαθεν συμμαχικές χώρες. Κατά την τελευταία περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, οι εδαφικές/συνοριακές διαφιλονικίες είχαν οδηγήσει στην αποξένωση των δύο χωρών. Οι τελευταίες επιλύθηκαν το 2008, ενώ την τελευταία δεκαετία η Ρωσία και η Κίνα έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών ώστε να αποτρέψουν τη Δύση από το να αναμειχθεί (σ.σ. pentapostagma.gr – και πολύ πιθανώς να επωφεληθεί) από τις εσωτερικές κρίσεις μικρότερων εθνών.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η συνεχής διπλωματική υποστήριξη της Κίνας προς τη Ρωσία στις προσπάθειες της τελευταίας να αποτρέψουν τις πιέσεις των Ηνωμένων Εθνών προς το καθεστώς του Assad στη Συρία.
Αν η κρίση στην Ουκρανία είναι εκτεταμένη τότε θα οδηγήσει σε νέα πλήγματα στην παγκόσμια οικονομία, ειδικότερα εάν υπάρξουν εκατέρωθεν κυρώσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, σε ένα χρονικό διάστημα που η κινεζική οικονομία επιβραδύνεται.
Υπάρχουν, δύο, βασικές αιτίες για τις οποίες η Κίνα μπορεί να είναι η μεγάλη κερδισμένη της Ουκρανικής κρίσης. Οι διπλωματικές κινήσεις των Η.Π.Α ενέχουν ένα πολύ σημαντικό ρίσκο – την μεγαλύτερη σύσφιξη των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Αυτή η μεταστροφή στην γεωπολιτική πραγματικότητα ενδέχεται να έχει σοβαρό αντίκτυπο.
Επίσης, η ενασχόληση των Η.Π.Α με ζητήματα που έχουν ανακύψει σε Ευρωπαϊκές Χώρες και η συνεχείς ανάμιξη στη Μέση Ανατολή, ακυρώνουν τον μέγα-στόχο της «στροφής στην Ασία» που είχε εξαγγείλει ο Obama ως κύριο άξονα της εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α
Οι δύο αυτές αιτίες μας οδηγούν στην ισχυροποίηση του σινο-ρωσικού άξονα καθώς και στην συνεχή αποδυνάμωση του ρόλου των Η.Π.Α στην Περιφέρεια της Ασίας – Ειρηνικού, με την Κίνα να οικοδομεί πλεονεκτήματα δίχως καμία ουσιαστική ανάμιξη στην Ουκρανική κρίση...
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου