Οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν φτάσει στην Αμερική – Αρχαιολογικά ευρήματα

Ιστορικοί υποστηρίζουν ότι βρήκαν ακλόνητες αποδείξεις ότι Ρωμαίοι ναυτικοί είχαν φτάσει στις ακτές της Αμερικής περισσότερα από χίλια χρόνια πριν τον Χριστόφορο Κολόμβο.

Οι ίδιοι λένε ότι τα ευρήματά τους ξαναγράφουν την ιστορία, καθώς αποδεικνύεται ότι αρχαίοι ναυτικοί επισκέφθηκαν τον Νέο Κόσμο ήδη από την αρχαιότητα.

Σε νησί του Καναδά βρέθηκαν ένα ρωμαϊκό ξίφος, μια στρατιωτική σφυρίχτρα λεγεωνάριου, χρυσά νομίσματα της Καρχηδόνας, μέρος ρωμαϊκής ασπίδας και το κεφάλι ενός ρωμαϊκού αγάλματος.

Το ρωμαϊκό ξίφος που βρέθηκε στον Καναδά. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τη γνησιότητά του.

Ο ιστορικός Τζόβαν Χιούτον Πούλιτζερ (Jovan Hutton Pulitzer) είναι βέβαιος ότι τα παραπάνω ευρήματα αποδεικνύουν ότι οι Ρωμαίοι είχαν φτάσει στην Αμερική.

Οι ξένοι ιστορικοί δεν μπορούν να «κατανοήσουν» πώς οι αρχαίοι Ρωμαίοι έφτασαν στην Αμερική.

Αυτό οφείλεται ότι αγνοούν τα κείμενα του Πλάτωνα, στα οποία αναφέρει τη μεγάλη ήπειρο που βρίσκεται πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες (πώς το γνώριζε ο Πλάτων;), αλλά και τον Πλούταρχο που περιγράφει ακριβώς πώς γίνεται το ταξίδι στην Αμερική και αναφέρει μάλιστα με ακρίβεια στο βιβλίο του με τίτλο «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης» και πόσες ημέρες διαρκεί.

Οι αναφορές του Πλάτωνα και του Πλούταρχου στην Αμερική, στη μεγάλη ήπειρο στο τέρμα της Δύσης όπως την αποκαλούν, είναι ξεκάθαρες, ωστόσο, οι «συστημικοί» επιστήμονες παραβλέπουν τα κείμενα ως να μην υπάρχουν για λόγους προφανώς είτε ακατανόητους, είτε γιατί βαριούνται (δηλαδή δεν θέλουν) να ξαναγράψουν την ιστορία.

Τώρα όμως με αυτά τα ευρήματα, η «συστημική» αρχαιολογία και ιστορία έχουν πρόβλημα.

Τα ευρήματα βρέθηκαν σε ένα ναυάγιο στο Όακ Άιλαντ (Oak Island) στη νότια ακτή της Νέας Σκωτίας (Nova Scotia) στον Καναδά.

«Το ξίφος είναι 100% αναγνωρισμένο ως ρωμαϊκό» λέει ο κ. Πούλιτζερ, ο οποίος μάλιστα υποστηρίζει ότι το ναυάγιο από το οποίο ανασύρθηκαν τα ευρήματα είναι σίγουρα της ρωμαϊκής περιόδου.

«Το έχουμε σκανάρει, γνωρίζουμε ακριβώς που κείτεται, αλλά θα είναι ευαίσθητη υπόθεση για την καναδική κυβέρνηση να επιτρέψει σε μια ομάδα αρχαιολόγων να το ερευνήσει. Θεωρώ ότι αυτό είναι η μοναδική πιο σημαντική ανακάλυψη για την Αμερική, ένα γεγονός που θα γράψει ξανά την ιστορία».

«Πρόκειται για έναν πυροβολισμό που θα ακουστεί παγκοσμίως, θα αλλάξει όλη την ιστορία».

Ένα από τα αρχαία καρχηδονιακά νομίσματα που βρέθηκαν στον Καναδά.

Η ομάδα του Πούλιτζερ ανακάλυψε και τάφους στα αβαθή νερά του νησιού που χρονολογούνται στο 2ο αιώνα μ.Χ.

Ο καθηγητής Τζέιμς Σκχέρτζ (James Scherz), από το Πανεπιστήμιο του Ουινσκόνσιν, λέει: «Αυτά τα αναχώματα ενταφιασμών είναι σαν εκείνα της αρχαίας Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, όχι των ιθαγενών της Αμερικής».

Εκτός από τους τάφους, οι ειδικοί επίσης αποκάλυψαν λαξεμένες πέτρες στο Όακ Άιλαντ στις οποίες είναι χαραγμένη μια γλώσσα από την αρχαία Μέση Ανατολή.

Μια άλλη απόδειξη είναι η ύπαρξη φυτών στο Όακ Άιλαντ τα οποία δεν είναι αμερικανικά, αλλά εισήχθησαν από την Ευρώπη.

Επίσης, στη γλώσσα των ντόπιων ιθαγενών, της φυλής Μακμάκ, υπάρχουν 50 λέξεις «αρχαίων ναυτικών όρων και παραγγελμάτων της ρωμαϊκής εποχής». Οι ινδιάνοι Μακμάκ, εκτός από το «περίεργο» να έχουν στη γλώσσα τους ναυτικούς μεσογειακούς όρους, δεν είχαν ιδέα οι ίδιοι από θάλασσα.

Υπάρχουν βεβαίως και εκείνοι που δεν δέχονται ότι οι Ευρωπαίοι έφτασαν στην Αμερική τα ρωμαϊκά χρόνια και απαντούν ότι τα ευρήματα ναι μεν είναι αρχαία, αλλά τα έριξαν εκεί σύγχρονοι συλλέκτες.




Οι αναφορές του Πλούταρχου για την Αμερική

Το 2012 ο δρ. Μηνάς Τσικριτσής αναφέρθηκε στα γραπτά του Πλουτάρχου σύμφωνα με τα οποία πανάρχαιοι Έλληνες είχαν επισκεφτεί τη Βόρεια Αμερική πολύ πιο πριν την ανακαλύψει ο Κολόμβος.

Στο βιβλίο του Πλουτάρχου με τίτλο «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης», στις παραγράφους 941Α-942, περιγράφεται το ταξίδι των Ελλήνων σε μία ήπειρο η οποία βρίσκονταν «δυτικά των τριών νησιών και βορειοδυτικά της Βρετανίας».

Σύμφωνα με τον κ. Τσικριτσή, ο οποίος συνέχισε την έρευνα που έκανε πριν από δύο χρόνια ο καθηγητής Η. Μαριολάκος που είχε υποστηρίξει ότι οι προϊστορικοί Έλληνες γνώριζαν την ύπαρξη της Αμερικής και την οποία επισκέπτονταν, από το κείμενο του Πλουτάρχου με χρήση ειδικών προγραμμάτων με Η/Υ αποκαθίσταται μια λησμονημένη ιστορική πραγματικότητα.

Στη ανακοίνωσή του το 2012, ο δρ. Τσικριτσής υποστηρίζει ότι πριν τον Κολόμβο υπήρχε μία επικοινωνία που ξεκινά από την Μινωική εποχή μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια. Ο στόχος αυτών των ταξιδιών κατά την Εποχή του Χαλκού είχε σχέση με το εμπόριο και τη διακίνηση του καθαρού χαλκού που βρισκόταν σε μια λίμνη (την ονομάζει Superior) του Καναδά.

Φαίνεται -σημειώνει- ότι μετά τους πρώτους εμπόρους Μινωίτες, συνέχισαν και οι Μυκηναίοι, οι οποίοι, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, έστειλαν τον Ηρακλή για να αναθερμάνει την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, το οποίο είχε χαθεί με τις επιμιξίες με του ντόπιους.

Στη συνέχεια, την Εποχή του Σιδήρου το ενδιαφέρον για την περιοχή παράκμασε και παρέμεινε έως τους Ελληνιστικούς χρόνους μια εθιμοτυπική λατρευτική παράδοση.

Έτσι κάθε τριάντα χρόνια αποστέλλονται κάποια πλοία σε περιοχές που είχαν την λατρεία του Κρόνου για να ανανεώνεται το ανθρώπινο προσωπικό με ιερείς.

Όπως δήλωνε το 2012 στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Τσικριτσής «όλα αυτά αποδεικνύονται με αστρονομικά στοιχεία, η επεξεργασία των οποίων έγινε με τη βοήθεια προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών επιβεβαιώνοντας τον χρονολογικό προσδιορισμό του ταξιδιού που περιγράφει ο Πλούταρχος».

Έτσι εξηγείται, σύμφωνα με τον κ. Τσικριτσή, και το ότι στην περιοχή γύρω από τη Λίμνη Σουπέριορ και στο νησί Ρόιγιαλ που βρίσκονται στον Καναδά έχουν γίνει μεγάλες εξορύξεις χαλκού σε μία περίοδο, μεταξύ 2400 και 1200 π.Χ., παρότι η περιοχή βρίσκονταν στη λίθινη εποχή.

Σύμφωνα με το αρχαίο κείμενο του Πλουτάρχου ο συντονιστής του διαλόγου, ο Λαμπρίας καλεί τον Σύλλα τον Καρχηδόνιο να ξαναδιηγηθεί μια ιστορία που άκουσε από του υπηρέτες του ναού του Κρόνου στην Καρχηδόνα.

Την ιστορία που αφηγήθηκε κάποιος ξένος επισκέπτης του ναού που ήλθε από τη μεγάλη ήπειρο.

Τελικά τα δεδομένα που αναφέρει το κείμενο επιβεβαιώνουν, όπως δείχνει η μελέτη του κ. Τσικριτσή, με τη χρήση Η/Υ, την περιγραφή ενός ταξιδιού το 86 μ.Χ. που πραγματοποιήθηκε από τον Καναδά στην Καρχηδόνα. Τα συμπεράσματα συνοψίζονται στα παρακάτω:

1. Το αποκαλυπτικό κείμενο προσδιορίζει σωστά την απόσταση από την Βρετανία στο νησί της Ωγυγίας- την Ισλανδία, με καράβι με κουπιά που πλέει 5 ημέρες (880 km).

2. Αναφέρει μία μεγάλη ηπειρωτική γη που στην περιοχή της υπήρχαν τρία νησιά (Γροιλανδία, Νήσο Baffin, Newfoundland) που ισαπείχαν, βορειοδυτικά της Βρετανίας.

3. Προσδιορίζει ότι στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος (στην ίδια ευθεία) βρίσκεται η είσοδος του κόλπου του Αγίου Λαυρεντίου (Gulf of St. Laurence) με την Κασπία θάλασσα, γεγονός που παρατηρούμε στην ευθεία της.

4. Προσδιορίζει ορθά ότι ο κόλπος του Αγ. Λαυρεντίου είναι λίγο μεγαλύτερος από την Μαιώτιδα λίμνη, τη σημερινή Αζοφική. Στις ακτές του κόλπου αναφέρει ότι κατοικούσαν Έλληνες από παλιά και μετά την αποστολή του Μυκηναΐου Ηρακλή, πιθανόν τον 15ο αιώνα πΧ, αναθερμάνθηκε το ελληνικό στοιχείο που έσβηνε από τις επιμειξίες με τους ντόπιους (εννοείται ότι ο Ηρακλής δεν πήγε μόνος με το Ιόλαο, αλλά ήταν μία εκστρατεία εκατοντάδων Ελλήνων που άλλαξαν δημογραφικά την περιοχή μέσα στο κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου που κατοίκησαν).

5. Καθορίζει περίοδο τριάντα χρονών, μετά την οποία ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής: όταν ο Πλανήτης Κρόνος ανατέλλει με τον αστερισμό του Ταύρου. Τα αστρονομικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι σε γεωγραφικό πλάτος βόρειο 47ο, τον 1ο αιώνα μ.Χ., η περίοδος αυτή ήταν στα τέλη Μαΐου του 86 μΧ.

6. Όταν ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής τρεις μήνες έμεναν στο νησί της Γροιλανδίας βόρεια (60ο Ν), που ο ήλιος δύει μόνο μια ώρα την περίοδο του θερινού ηλιοστασίου μεταξύ 9/6 και 9/7. Ο προσδιορισμός αυτός επιβεβαιώνει ότι το νησί της Γροιλανδίας πρέπει να ταυτιστεί με τον κάτω κόσμο, όπου είχε ταφεί ο Κρόνος σε σπήλαιο και φυλασσόταν από τον Δία.

7. Ο λόγος των μεγάλων ταξιδιών την Εποχή του Χαλκού τεκμηριώνεται από τον καθαρό χαλκό, που βρισκόταν σε μεγάλες ποσότητες στην περιοχή γύρω από τη Λίμνη Superior και στο νησί Royale που βρίσκονται στον Καναδά. Από την περιοχή αυτή εξορύχτηκαν 50.000 τόνοι χαλκού μεταξύ 2400 και 1200 πΧ.

8. Στην εποχή του Πλουτάρχου ο ίδιος αναφέρει, ότι δεν μετέφεραν χαλκό αλλά χρυσές κούπες και αγγεία που μέσα είχαν τις προμήθειες του ταξιδιού.

9. Τέλος είναι γνωστό ότι στην αρχαιότητα τα μαντεία ήταν κέντρα καταγραφής γεωγραφικής γνώσης, με αποτέλεσμα να συμβουλεύουν για μελλοντικές αποικίσεις. Έτσι είναι αποδεκτό ότι ο Πλούταρχος μετά το 86 μΧ που ήταν ιερέας στο Μαντείο των Δελφών, έχει αυτή τη γνώση.

10. Το ταξίδι επιστροφής φαίνεται ότι γινόταν από βόρεια, ξεκινώντας από τον Καναδά, πήγαιναν στη Γροιλανδία (νησί του Κρόνου) έφθαναν στην Ισλανδία και από εκεί έφθαναν στη Βρετανία. Στοιχείο επιβεβαίωσης αυτής της διαδρομής είναι το νησί σταθμός, που φέρει ακόμα και σήμερα το όνομα Μυκήνες (Mykines) το δυτικότερο νησί των Faeroe

Συμπερασματικά, η έρευνα του Μηνά Τσικριτσή είναι ότι πραγματοποιήθηκε ταξίδι από τον Καναδά στην Καρχηδόνα τον Μάιο του 86 μ.Χ.

Σε συνδυασμό με τα άλλα στοιχεία που επιβεβαιώνονται με Υ/Η γίνονται αποδεκτές και οι άλλες περιγραφές του Πλουτάρχου, ότι δηλαδή, στα αρχαία χρόνια πριν την εκστρατεία του Ηρακλή είχαν πάει στην περιοχή και αρχαιότεροι Έλληνες, πιθανότατα οι Μινωίτες.

Τα στοιχεία αυτά έρχονται και επιβεβαιώνουν αρχαιολογικά διάσπαρτα ευρήματα γραφής – και όχι μόνο – από περιοχές στην Αμερική. Τελικά πριν τον Κολόμβο, τους Κινέζους και τους Βίκινγκς είχαν πάει στην Αμερική και Έλληνες τουλάχιστο τον 1ο αιώνα π.Χ. και πιθανόν ήδη τη 2η χιλιετία π.Χ.



Και Ιταλός επιστήμονας υποστηρίζει ότι οι αρχαίοι Έλληνες ταξίδευαν στην Αμερική

Ο Ιταλός φυσικός, φιλόλογος και ιστορικός των επιστημών ο οποίος διδάσκει σε πανεπιστήμιο της Ρώμης, ο Λούτσιο Ρούσο (Lucio Russo), επιμένει και αυτός ότι ο λεγόμενος «Νέος Κόσμος» ήταν ήδη γνωστός στους αρχαίους Έλληνες.

Αυτό φαίνεται να υποστηρίζει και στο βιβλίο του, «Η ξεχασμένη Αμερική: Η σχέση μεταξύ των πολιτισμών και το λάθος του Πτολεμαίου» τον οποίο και ‘κατηγορεί’ όπως επίσης και τους ‘δύσπιστους’ Ρωμαίους για την απώλεια της γνώσης των αρχαίων Ελλήνων.

Μεταξύ των πολλών, όπως υποστηρίζει ο Russo, στοιχείων που ενισχύουν την άποψη πως υπήρχε επαφή μεταξύ των αρχαίων Ευρωπαίων και των ιθαγενών Αμερικανών, είναι μερικά προ-Κολομβιανά κείμενα που κατάφεραν να “επιβιώσουν” της καταστροφής που επέφερε η ισπανική κατάκτηση.




Η λάθος μετάφραση για εκείνους που ‘ήρθαν από την Ανατολή’

Σε ένα βιβλίο, σχετικά με την προέλευση των Μάγια – όπως αναφέρει μιλώντας στο Epoch Times -υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία.

Οι «πατέρες» του συγκεκριμένου πολιτισμού, σύμφωνα πάντα με το κείμενα αυτά, ήταν «μαύροι και λευκοί, με διάφορα πρόσωπα και μιλούσαν διάφορες γλώσσες» και ήρθαν από την Ανατολή.

«Και δεν είναι ξεκάθαρο πως διέσχισαν τη θάλασσα». Ωστόσο, οι ερευνητές αποφάσισαν να μεταφράσουν τη λέξη που χρησιμοποιούσαν οι Μάγια για τη «θάλασσα» ως «λίμνη».

Επίσης, υπάρχουν αρκετές απεικονίσεις Μάγια αλλά και κείμενα στα οποία γίνονται αναφορές σε άνδρες με μούσια. Μόνο που οι ιθαγενείς της Αμερικανικής Ηπείρου δεν άφηναν γένια.

Υπάρχουν όμως και αρκετά έργα Ρωμαίων στα οποία εμφανίζεται το φρούτο ανανάς, το οποίο «εισήχθη» όμως στην Ευρώπη, μόνο μετά την κατάκτηση του Νέου Κόσμου, δηλ. Το 1492, αφού ευδοκιμούσε στη Ν.Αμερική.

Ο Russo, ο οποίος διδάσκει στο πανεπιστήμιο Tor Vergata της Ρώμης, υποστηρίζει πως ο λόγος για τον οποίο οι ερευνητές πιστεύουν πως η Αμερικανική Ήπειρος δεν ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες, έχει να κάνει με τον δογματισμό και όχι με την έλλειψη αποδείξεων.

Για χρόνια, κυριαρχεί η θεωρία πως ο πολιτισμός εξελίσσεται σε προκαθορισμένα στάδια. Για παράδειγμα: ένας πολιτισμός ανακάλυψε τη φωτιά, μετά ανακάλυψε τον τροχό, τη γραφή κοκ φτάνοντας μέχρι τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας και τη Δημοκρατία.

Όλοι οι πολιτισμοί, εκτιμάται πως «πέρασαν» από αυτά τα στάδια και μπορούν να ιεραρχηθούν βάσει των επιτευγμάτων τους.

Όμως ο Russo, παρουσιάζει ένας εντελώς διαφορετικό σενάριο: οι ανακαλύψεις, όπως πχ η γραφή δεν αναπτύχθηκαν αυτόνομα και ανεξάρτητα σε κάθε πολιτισμό αλλά πέρασαν από τον ένα στον άλλο.

Υποστηρίζει δε, πως είναι λανθασμένη η αντίληψη πως η επιστήμη εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο. Εξάλλου υπάρχουν πολλά παραδείγματα επιστημονικής και πολιτισμικής παρακμής όπως η καταστροφή του πολιτισμού των Καρχηδονίων και των Ελλήνων, από τους οποίους οι Ρωμαίοι κληρονόμησαν μόνο ένα μικρό μέρος των επιστημονικών τους γνώσεων.

Ένα από τα σχετικά παραδείγματα που αναφέρει ο Rosso, αφορά τα επιτεύγματα στον τομέα της ναυσιπλοϊας.

«Το μέγεθος των πλοίων κατά την Ελληνιστική περίοδο ξεπεράστηκε μόνο την περίοδο του Ναπολέοντα ενώ ο Κολόμβος, όπως αναφέρεται, σχεδίασε το ταξίδι βασιζόμενος σε μέρος των μαθηματικών γνώσεων της Ελληνιστικής περιόδου που είχαν καταφέρει να διασωθούν. Όπως τονίζεται, οι Έλληνες ήταν εξάλλου ο μόνος πολιτισμός της εποχής του που είχε κατανοήσει πως η Γη είναι σφαιρική. Η γνώση αυτή όμως στη συνέχεια «χάθηκε».

Ακόμη και σήμερα όπως τονίζει στο Epoch Times ο Russo, βρισκόμαστε σε μια περίοδο «επιστημονικής κρίσης» η οποία όμως είναι διαφορετική από αυτή των ρωμαϊκών χρόνων καθώς η σημερινή παρακμή, σύμφωνα με τον καθηγητή, «κρύβεται» πίσω από τα τεχνολογικά επιτεύγματα.

Παρά ταύτα, το ερώτημα παραμένει. Πως μπορεί οι άνθρωποι να «έχασαν» τη γνώση μιας ολόκληρης ηπείρου; Το λάθος, σύμφωνα με τον καθηγητή, εντοπίζεται στον Πτολεμαίο ο οποίος έφτιαξε έναν «παγκόσμιο» χάρτη συνδυάζοντας τους επικρατέστερους ισχυρισμούς από τις διαθέσιμες αρχαίες πηγές.

Το βασικό πρόβλημα κατά τον καθηγητή είναι η «τοποθέτηση» των Τυχερών Νησιών, τα οποία οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν Κανάριες Νήσους.

Στην πραγματικότητα όμως οι Έλληνες αναφέρονταν στις Αντίλλες, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Russo. Η «παρεξήγηση» οφείλεται κατά τον ίδιο, στου Ρωμαίους και όχι μόνο, και στη δυσπιστία όσο και αδυναμία τους να «ανοιχτούν» στους ωκεανούς.

Ακολουθώντας τους κανόνες τη φιλολογικής όσο και μαθηματικής λογικής, ο Russo εξηγεί στον αναγνώστη, ένα ένα τα λάθη του Πτολεμαίου – τα οποία θεωρούνται πολύ μεγάλα- και παράλληλα αποδεικνύει πως οι γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων για τον πλανήτη μας ήταν πολύ ακριβείς.

Ο Πτολεμαίος, όπως τονίζει ο καθηγητής, υπολόγισε λάθος το γεωγραφικό πλάτος των Κανάριων Νήσων, κατά 15 μοίρες με αποτέλεσμα στο δικό του χάρτη να εμφανίζονται εκεί που θα αναέμενε κανείς να είναι οι Αντίλλες. Φυσικά η Αμερική δεν εμφανίζεται στο χάρτη του.

Σύμφωνα με τον Russo, το βιβλίο προκάλεσε δύο ειδών αντιδράσεις. Οι επιστήμονες και οι φιλόλογοι έδειξαν ενθουσιασμό, σε αντίθεση με τους ιστορικούς και τους γεωγράφους, που όπως τονίζει ο συγγραφέας, αδυνατούν να κατανοήσουν κάποιες λογικές πτυχές του έργου του.

«Έχουμε πολλά να μάθουμε από τους αρχαίους Έλληνες. Για παράδειγμα θα πρέπει να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε την τάση που υπάρχει για υπερβολική εξειδίκευση» γιατί τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο από αυτούς που εστιάζουν σε περισσότερες από μια πτυχές της ανθρώπινης γνώσης.



ΠΗΓΗ