Όλο και περισσότερα είναι πλέον τα σημεία των καιρών, τα οποία δείχνουν ότι η ανθρωπότητα ολόκληρη εισέρχεται στην περιβόητη Νέα Εποχή (ή εποχή του Υδροχόου):
...Μια εντελώς καινούρια πραγματικότητα για τον άνθρωπο, όπου πατροπαράδοτες αξίες θα καταρρεύσουν και θα επικρατήσουν νέες αντιλήψεις για το σύμπαν και τη ζωή! Ουκ ολίγοι πιστεύουν ότι η περίοδος στην οποία εισέρχεται πια ο πλανήτης μας θα σηματοδοτεί μία εφιαλτική και ανυπόφορη καθημερινότητα και θα μοιάζει ολοένα και πιο πολύ με τον οργουελικό κόσμο του «1984»... Όπως όμως και να έχουν τα πράγματα, το ζητούμενο για κάθε έμβιο και νοήμονα οργανισμό είναι η προσαρμογή σ’ αυτό το πρωτόγνωρο περιβάλλον, στο οποίο θα κυριαρχεί ο κοινωνικός μαλθουσιανισμός και δαρβινισμός.
Έχουμε γράψει και άλλοτε ότι στη Νέα Εποχή κεντρικός θα είναι ο ρόλος μίας παγκόσμιας διακυβέρνησης, στο πλαίσιο ενοποίησης του πλανήτη. Η παγκόσμια αυτή κυβέρνηση θα χωρίζεται σε επί μέρους περιφέρειες-ζώνες, εκ των οποίων η πλέον κεντρική θα είναι η δική μας περιοχή (της ευρύτερης Ανατολικής Μεσογείου), με άξονα την Κωνσταντινούπολη. Πράγματι, εάν παρατηρήσει κανείς στον χάρτη θα διαπιστώσει την υπέρτατη γεωπολιτική αξία αυτής της περιοχής, με όλες τις γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές της παραμέτρους. Το νοητό τρίγωνο Κωνσταντινούπολης-Δελφών-Ιερουσαλήμ, έχοντας στο μέσο του τα ύδατα του Αιγαίου, είναι όντως το ουσιαστικό κέντρο του κόσμου!...
Ειδικότερα για την Κωνσταντινούπολη, ο γράφων έχει ήδη αποκαλύψει σε παλαιότερα και πιο πρόσφατα δημοσιεύματά του στην «Ε.Ω.» πολλά στοιχεία γύρω από την αναβάθμισή της (που είναι εντυπωσιακή την τελευταία δεκαετία) και την προετοιμασία της για παγκόσμια πρωτεύουσα! Υπό την έννοια ασφαλώς ότι θα είναι η «πόλη-κράτος», στην οποία θα εδρεύει ο γενικός διοικητής της περιοχής μας, δηλ. της (κατά Δημήτρη Κιτσίκη) Ενδιάμεσης Περιοχής του πλανήτη. Ο εν λόγω διοικητής θα φέρει τον τίτλο του ύπατου αρμοστή του ΟΗΕ, με έδρα την Κωνσταντινούπολη, ο οποίος και θα είναι ο αρμόδιος για την αντιμετώπιση του προβλήματος των εκατοντάδων εκατομμυρίων Ασιατών προσφύγων και μεταναστών που θα κατακλύσουν τη Δύση στη διάρκεια των επομένων ετών. Στην πραγματικότητα βέβαια δεν θα είναι παρά ο «βασιλιάς» μιας αναγεννημένης αυτοκρατορικού τύπου δομής (υπό μορφή συνομοσπονδίας), που πολλοί ταυτίζουν με μία νέα Βυζαντινή-Οθωμανική αυτοκρατορία...
Θα είναι αυτό το πρόσωπο ο Γ.Α.Π., δηλ. ο Γιώργος Παπανδρέου; Μία σειρά λόγων συγκλίνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι ο άνθρωπος που με ένα και μόνο χτύπημα, δηλ. με την υπαγωγή της Ελλάδας στη διεθνή επιτήρηση της Τρόικας τον Μάιο του 2010, μπόρεσε και κατέστρεψε τελειωτικά το σάπιο και διεφθαρμένο καθεστώς της Μεταπολίτευσης! Είναι ακόμη εκείνος που και πάλι με μία ξαφνική κίνηση, την ενέργειά του να ζητήσει το περιβόητο δημοψήφισμα στις 31 Οκτωβρίου του 2011, διέλυσε τελείως την Ευρωζώνη, σκορπίζοντας στα «σπλάχνα» της ανίατο οικονομικό καρκίνο... Αλλά θανάτωσε επίσης το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του, το ΠΑΣΟΚ, απαξιώνοντάς το πλήρως και ρεζιλεύοντάς το με μια σειρά επιλογών και ενεργειών του (στην πραγματικότητα το απονεύρωσε εντελώς οργανωτικά).
Είναι άραγε τυχαίο ότι αμέσως μετά την παραίτησή του από τη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδας (κι αφού πρώτα... έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη βουλή!), τον Νοέμβριο του 2011, έχει πλέον καταστεί πολιτικός διεθνούς εμβέλειας; Είναι άραγε χαζοί όσοι τον προσκαλούν να τους μιλήσει σε «ειδικές» διαλέξεις σε διάφορα ιδρύματα του κόσμου, όπου και αναλύει τις εμπειρίες του από την ελληνική κρίση; Ή είναι μήπως ανόητοι όλοι εκείνοι που τον διατηρούν ακόμη (από τον Ιανουάριο του 2006 μάλιστα) παμψηφεί προέδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς; Κάθε άλλο παρά «βλάκας» είναι λοιπόν ο Γ.Α.Π., όπως προσπαθεί να τον παρουσιάσει μία μερίδα του Τύπου στην Ελλάδα. Αντιθέτως, όπως εξάγεται από την πολιτική του πορεία, πρόκειται περί εξαιρετικά πονηρού και μεθοδικού πολιτικού άνδρα, ο οποίος με χτυπήματα «χειρουργικά» δημιουργεί καταστάσεις σοκ και αλλάζει τη ροή της ιστορίας...
Τώρα τελευταία έγινε λόγος περί πολύ πιθανής ανάμειξης στα ελληνικά πολιτικά πράγματα του γιου του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, του Νικολάου. Βέβαια ο ίδιος ο βασιλιάς είναι πλέον μεγάλος σε ηλικία (γεννηθείς το 1940) και είναι δύσκολο να μπει ο ίδιος απευθείας στην ελληνική πολιτική ζωή. Ο πρίγκιπας Νικόλαος όμως είναι πολύ νέος και δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα έβλεπαν στο πρόσωπό του μία ελπίδα ανάκαμψης της Ελλάδας, σε περίπτωση που ο Νικόλαος ηγείτο κάποιου νέου πολιτικού σχηματισμού με προοπτική εξουσίας. Έτσι ασφαλώς θα έπαιρνε τη «ρεβάνς» και η βασιλική δυναστεία, η οποία τον Δεκέμβριο του 1974 διώχτηκε από την καραμανλική Μεταπολίτευση με ένα αμφιβόλου ποιότητος δημοψήφισμα.
Δεν γνωρίζουμε τις προθέσεις του πρίγκιπα Νικολάου. Αξίζει όμως να παραθέσουμε μία αρκετά παράξενη πληροφορία, που διακινείται στα «άδυτα των αδύτων» του διεθνούς παρασκηνίου. Η πληροφορία αυτή φέρει όχι μόνο τον πρίγκιπα Νικόλαο, αλλά και τον ίδιο τον... Γιώργο Παπανδρέου (!) να κατάγεται από τους γνωστούς παλαιούς βασιλικούς οίκους της Ευρώπης!!! Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι τόσο εκ πατρός (από τη ρίζα των Μινέικο) όσο και εκ μητρός (Μάργκαρετ Τσαντ) ο Γ.Α.Π. έχει και αυτός στις φλέβες του βασιλικό αίμα!...
Η πληροφορία αυτή μας λέει επίσης ότι την Ελλάδα την κυβερνά ουσιαστικά τα τελευταία 50 χρόνια η Μάργκαρετ Τσαντ (πρώην κυρία Παπανδρέου), δηλ. η μητέρα του Γ.Α.Π.! Αυτή ήταν πίσω από την εξουσία της Ένωσης Κέντρου στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, αλλά και αυτή έκανε πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου το φθινόπωρο του 1981... Και, τέλος, είναι η ίδια που πρωθυπουργοποίησε τον πρωτότοκο γιο της, ο οποίος το 2010 υπήγαγε την Ελλάδα στην εξουσία της Τρόικας και η χώρα μας απώλεσε την εθνική της ανεξαρτησία. Κάποιοι δηλ. βλέπουν πίσω από την 90χρονη σήμερα Μάργκαρετ ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δεκαετιών, προκειμένου να αλωθεί η Ελλάδα από μέσα και να καταστεί ευάλωτη στις νέες πλανητικές συνθήκες που γεννιούνται τις ώρες αυτές...
Με όλα τα παραπάνω όμως συνδέεται και ένα ακόμα τεράστιο ζήτημα: το ζήτημα της λεγόμενης Πανθρησκείας. Εφόσον λοιπόν ο πλανήτης μας ενοποιείται και είναι αναπόφευκτος πλέον ο σχηματισμός της παγκόσμιας κυβέρνησης, τα διάφορα θρησκευτικά ρεύματα του κόσμου μας τείνουν κι αυτά σε μια δική τους ένωση. Ένας Θεός, το Υπέρτατο Ον, θα δοξάζεται από Χριστιανούς και Εβραίους, από Μουσουλμάνους και Ινδουϊστές, γενικά από κάθε σημερινό θρησκευτικό δόγμα. Και όλα αυτά τα δόγματα θα καταργηθούν και θα αντικατασταθούν από τη λατρεία της «θεάς» Γαίας! Άλλωστε σε μία προδρομική μορφή το σχέδιο αυτό εφαρμόζεται εδώ και αιώνες μέσω του Μ.Α.Τ.Σ. (Μέγας Αρχιτέκτων Του Σύμπαντος) του τεκτονισμού...
Η «θεά» Γαία είναι η επιστροφή του ανθρώπου σε κρόνεια εποχή εξέλιξης. Πράγματι, η Νέα Εποχή, αυτή του Υδροχόου, καταργεί τη χριστιανική υπεροχή, που εκφραζόταν πλήρως από τα δύο χιλιάδες χρόνια της εποχής των Ιχθύων, δηλ. του προηγούμενου ζωδιακού κύκλου της ανθρωπότητας. Εξάλλου δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. σημαίνει Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ, ενώ ο ιχθύς ήταν επίσης το πρώτο σύμβολο του χριστιανισμού. Ο Κρόνος επιστρέφει και πάλι, μέσω της λατρείας της «θεάς» Γαίας, δηλ. της περίφημης «οικολογικής συνείδησης» που προωθεί ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκορ, ενώ στην Ελλάδα εκπρόσωπος αυτού του ρεύματος είναι (ποιος άλλος;) ο Αντρίκος Παπανδρέου, ο «Βενιαμίν» της γνωστής οικογένειας-μικρότερος γιος της κυρίας Μάργκαρετ Τσαντ!...
Τώρα τελευταία πολλοί γέλασαν όταν ο Γ.Α.Π. επισκέφτηκε ξαφνικά την Κωνσταντινούπολη, όπου μάλιστα στο πάρκο από όπου ξεκίνησε πριν από μερικούς μήνες η Τουρκική Άνοιξη, δίπλα στην πλατεία Ταξίμ, «φύτεψε» στο χώμα μία... γλάστρα! Όλοι όμως αυτοί οι οποίοι γέλασαν με την κίνηση αυτή του Γ.Α.Π., την φαινομενικά αστεία, δεν γνωρίζουν κάτι πολύ σπουδαίο: ότι όταν «φυτεύεις» κάτι μέσα σε γλάστρα, αυτό αποτελεί ΚΑΤΑΡΑ! Διότι είναι μεν μία βαθύτατα συμβολική ενέργεια, αλλά επίσης είναι σαφές ότι το φυτό δεν μπορεί να «πιάσει» στη γη με αυτόν τον τρόπο... Ήξερε λοιπόν ο Γ.Α.Π. πολύ καλά τι έκανε όταν έβαζε τη γλάστρα μέσα στη γη. Ήθελε να δείξει ότι από εκεί ξεκινά η Νέα Εποχή της λατρείας της μάνας-Γης, που θα είναι η επίσημη θρησκεία (η μοναδική!) στο πλαίσιο ενός ενοποιημένου πλανήτη.
Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου