Οδύσσεια του Ομήρου ραψωδία ζ' κεφ. 42 Αναφέρει: " Η μεν άρ ως ειπούσ' απέβη γλαυκώπις Αθήνη Ούλυμπόνδ', όθι φασί θεών έδος ασφαλές αεί έμμεναι. Ούτ' ανέμοισι τινάσσεται ούτε ποτέ όμβρω δεύεται ούτε χιών επιπίλναται, αλλά μάλ' αίθρη πέπταται ανέφελος, λευκή δ'επιδέδρομεν αίγλη. Τώ ένι τέρπονται μάκαρες θεοί ήματα πάντα. Ενθ απέβη γλαυκώπις, επεί διεπέφραγε κούρη"
Ητοι μεταφραζόμενο: " Την κατοικία των θεών στον Ολυμπο, οι μπόρες δεν τον βρέχουνε, δεν τον κτυπούν οι άνεμοι δεν τον πατούν τα χιόνια, ασύγνεφη κεί πάνω βασιλεύει γαλήνη ατελείωτη, και ολόλευκη φεγγοβολή τον ζώνει, όπου ευχαριστιούνται κάθε μέρα και διαμένουν οι θεοί. Εκεί πήγε η Αθηνά, αφού συμβούλευσε την κόρη του Αλκίνοου."
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Είναι αυτονόητο ότι τον Όλυμπο που ξέρουμε τον κτυπούν και χιόνια και βροχές και άνεμοι και νέφη. Άρα... είναι πασιφανές πως ο Ομηρος κάποιον άλλον Όλυμπο εννοεί... ποιόν όμως και πού; Κάποιον Όλυμπο εννοεί, μάλλον, που λάμπει. Διότι, Όλυμπος σημαίνει ολόλαμπρος, ο Λάμπων. Το λέει καθαρά «βασιλεύει γαλήνη ατελείωτη, και ολόλευκη φεγγοβολή τον ζώνει».
Εύκολα κανείς μπορεί να παρασυρθεί και να πει ότι είναι το χιόνι που δίνει το ολόλευκο φως, αλλά αν ξανά σκύψουμε στο κείμενο βλέπουμε και εμπεδώνουμε πως... «δεν τον κτυπούν οι άνεμοι δεν τον πατούν τα χιόνια». Ποιός λοιπόν είναι αυτός ο Όλυμπος, η κατοικία των θεών, που περιγράφει ο Όμηρος; Ένα είναι βέβαιο. Ο Όμηρος όπως φαίνεται στα έργα του, ξέρει πάρα πολύ καλά τι λέει!!! Κάποια στιγμή πρέπει να σκύψουμε με σεβασμό και χωρίς πνευματικές παρωπίδες πάνω από την Αρχαία Ελληνική γραμματεία και θα μας λυθούν πολλές απορίες (αν έχουμε και αν μας ενδιαφέρει). Η Ελληνική Μυθολογία, οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και τα έπη του Ομήρου μας δείχνουν τις απαντήσεις και εμείς επιμένουμε να κοιτούμε το δάχτυλο.
ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
Σχόλιο Πελασγού : Μήπως να αρχίσουμε να κοιτάμε τα άστρα με άλλη έννοια;;Μήπως υπερτεχνολογία των προγόνων μας τους είχε οδηγήσει πολύ πέρα από την μικρή μας όμορφη γαία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου