Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος έχει λήξει. Στη μέση Ανατολή η κατάσταση είναι έκρυθμη. Η Παλαιστίνη, αποτελεί προτεκτοράτο της Βρετανίας, ενώ το σιωνιστικό κίνημα, το οποίο είχε ιδρυθεί από το 1897, κινείται σε διεθνές επίπεδο για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Εβραϊκού κράτους, το οποίο γεωγραφικά προσδιορίζεται από τους ίδιους στην Παλαιστίνη.
Αρχικά οι Βρετανοί αντιδρούν στην ιδέα, ωστόσο, στη συνέχεια η στάση τους αλλάζει και σύντομα στην Παλαιστίνη καταφθάνει πλήθος Εβραίων από όλο το κόσμο, δημιουργώντας τις πρώτες Εβραϊκές πόλεις και συνοικίες. Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου σηματοδοτεί την έναρξη «του πολέμου της ανεξαρτησίας» του Ισραήλ. Ένοπλες μυστικές ομάδες επιτίθενται κατά Βρετανών και Αράβων. Οι Βρετανοί σταδιακά αποχωρούν και το 1947, ο ΟΗΕ αναλαμβάνει τον έλεγχο της και παρουσιάζει το σχέδιο διχοτόμησης της Παλαιστίνης, με την Ιερουσαλήμ να αναγνωρίζεται ως διεθνής πόλη εκτός συνόρων.
Το «κουτί της Πανδώρας» είχε πλέον ανοίξει. Οι πολυάριθμοι Άραβες ξεσηκώνονται και η μετωπική σύγκρουση των δύο λαών είναι πλέον γεγονός. Η 9η Απριλίου 1948, ήταν η ημέρα όπου 120 μαχητές των σιωνιστικών παραστρατιωτικών ομάδων Irgun και Lehi θα εισβάλουν σκορπώντας το θάνατο και τη φρίκη σε ένα παλαιστινιακό, αραβικό χωριό κοντά στην Ιερουσαλήμ.
Το Deir Yassin γίνεται το πρώτο θύμα της Ισραηλινής επιθυμίας για επιβολή στην περιοχή. Οι περίπου 600 κάτοικοι θα βιώσουν το μένος των Εβραίων παραστρατιωτικών. Περίπου 107 χωρικοί, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά θα δολοφονηθούν. Άλλοι εκτελούνται εν ψυχρώ και άλλοι βρίσκουν τραγικό θάνατο από χειροβομβίδες που ρίχνονται μέσα στα σπίτια τους. Αρκετοί Άραβες χωρικοί αιχμαλωτίζονται και παρελαύνουν ως λάφυρα στους δρόμους της Δυτικής Ιερουσαλήμ... κάποιοι από αυτούς στη συνέχεια εκτελέστηκαν. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων παραμένει άγνωστος.
Η σφαγή του Deir Yassin βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο της Αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης. Το γεγονός προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο. Η οργή των Αράβων ξεχειλίζει. Η Haganah, η μεγαλύτερη σιωνιστική παραστρατιωτική οργάνωση αλλά και μετέπειτα επίσημος Ισραηλινός στρατός, αποποιείται των ευθυνών της και καταδικάζει τη σφαγή, ωστόσο τα στοιχεία δείχνουν ότι ο διοικητής της, David Shaltiel, ενέκρινε την επίθεση.
Το Εβραϊκό Συμβούλιο αποστέλλει μία απολογητική επιστολή στον βασιλιά της Ιορδανίας, Αμπντάλα, ο οποίος σύμφωνα με το σχέδιο του ΟΗΕ, θα είχε υπό τον έλεγχό του την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ και τη δυτική όχθη. Ο Αμπντάλα δεν θα αποδεχτεί ποτέ τη συγγνώμη των Ισραηλινών.
Με την επίθεση στο Deir Yassin, το Ισραήλ επιθυμούσε να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στον αραβικό κόσμο και μάλιστα με τον πιο επιτακτικό τρόπο. Στη «γη της επαγγελίας», οι «βιβλικές καταστροφές» μόλις είχαν αρχίσει. Σχεδόν ένα μήνα αργότερα, στις 14 Μαΐου 1948, το Εβραϊκό Συμβούλιο, με τη συγκατάθεση των Ηνωμένων Εθνών, ανακήρυξε τη δημιουργία του Ισραήλ. Την επόμενη μέρα, στις 15 Μαΐου, τα τύμπανα του πρώτου Αραβοϊσραηλινού πολέμου ηχούν.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου