17 Νοέμβρη 1973. Θα μάθουμε ποτέ τα πραγματικά γεγονότα;

Θα ακουστούνε πολλά, ένθεν κακείθεν, μιας και τα τελευταία χρόνια έχει ξεπεραστεί πια αυτή η αγιοποίηση του πολυτεχνείου. Κύριο λόγο σε αυτό έχει παίξει αναμφισβήτητα η πολιτική διαδρομή πολλών φοιτητών εκείνης της εποχής, μετέπειτα, συνδικαλιστών, βουλευτών, υπουργών, πρωθυπουργών, που με την εγκληματική τους δράση, μεταπολιτευτικά, κατάφεραν να διαλύσουν οικονομικά ένα κράτος, την περίοδο μάλιστα που είχε τεράστιες εισροές κονδυλίων από τα διάφορα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά πακέτα.

Από το 1973 μέχρι σήμερα, σμήνη ολόκληρα απάτριδων αριστεροδεξιών, κατάφεραν όχι μόνο να διαλύσουν την οικονομία ενός κράτους, αλλά και να καταστήσουν όλο το σύστημα παιδείας, μηχανισμό εξαγωγής γνήσιων και σκληροπυρηνικών γενιτσάρων.

Αριστεροί και δεξιοί «δημοκράτες» - ολιγάρχες, χέρι χέρι, κατάφεραν να διαλύσουν κάθε τι που μπορεί να είναι Ελλάδα. Μαζί, μεθοδευμένα και λυσσαλέα επεδίωξαν (και έχουν πετύχει σε μεγάλο ποσοστό δυστυχώς) να διαλύσουν και να αποδομήσουν κάθε τι που μπορεί να θυμίζει Ελλάδα και Έθνος.

Φυσικά το μεγαλύτερο βάρος το έριξαν στην παιδεία. Ήξεραν ότι ένας λαός, ένα Έθνος, δεν διαλύεται όταν το καταβάλεις οικονομικά, διαλύεται όταν του καταστρέφεις την γλώσσα του, την παιδεία του. Η καταστροφή της γλώσσας και της παιδείας έγινε τη συνενοχή όλων των κομμάτων της διαπλοκής και της διαστροφής. Και φυσικά όλοι μαζί συμφώνησαν ότι οι καλλίτεροι σε αυτόν τον ρόλο θα ήταν οι απάτριδες αριστεριστές. Αυτά τα σκουλήκια της νέας τάξης πραγμάτων, οι πιο στενοί συνεργάτες των αμερικανοσιωνιστών και του κεφαλαίου.

Μέγα θέμα θα προκύψει πάλι και με τους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
Υπήρχαν τελικά νεκροί μέσα στο πολυτεχνείο;

Το έχουμε επισημάνει ξανά στο παρελθόν και πια δεν πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες (http://akommatistoi.blogspot.gr/2012/11/24.html).

ΟΧΙ μέσα στο πολυτεχνείο δεν υπήρχαν νεκροί.

Και όποιος συνεχίζει να το διαδίδει είναι ψεύτης. Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν, διά παντός: Μέσα στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξαν νεκροί.-

Φυσικά οι γνωστές ύαινες αριστεριστές – κομμουνιστές, καίτοι στην αρχή ήταν αντίθετοι στην εξέγερση, εντούτοις μετέπειτα καπέλωσαν την όλη κατάσταση, δημιουργώντας μάλιστα και ψεύτικους ήρωες-νεκρούς.


Υπήρξαν όμως νεκροί εκείνες τις ημέρες;

Ναι, υπήρξαν 24 νεκροί από τις 16 έως τις 18 Νοεμβρίου και 12 νεκροί την 17 Νοεμβρίου 1973. Και αυτό χρίζει ερεύνης, να δούμε πώς και υπό ποίας συνθήκας αυτοί οι άνθρωποι, σκοτώθηκαν.
Είναι ας πούμε πολύ περίεργο να σκοτωθείς στην ταράτσα του σπιτιού σου, από... αδέσποτη σφαίρα...!


Ας δούμε όμως αναλυτικά τις αιτίες των θανάτων αυτών των ατόμων

Από δακρυγόνα ή άλλα γεγονότα, που προκάλεσαν έμφραγμα:

1) Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου)
2) Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας
3) Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος
4) Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων
5) Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός



Από σφαίρες αστυνομικών ή στρατιωτών:

1) Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής
2) Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας
3) Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος
4) Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου
5) Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης (από πηρά στρατιωτικής περιπόλου)
6) Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος (από πηρά στρατιωτικής περιπόλου)
7) Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος (από τον ανθυπολοχαγό Ιωάννη Δυμπέρη)
8) Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής (από τον ανθυπολοχαγό Ιωάννη Δυμπέρη)
9) Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών (από πηρά στρατιωτικής περιπόλου στου Ζωγράφου)
10) Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός (από πηρά στρατιωτικής περιπόλου)
11) Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης (από πηρά στρατιωτικής περιπόλου)
12) Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος (για τον θάνατο του οποίου θεωρείται αυτουργός ο Νικόλαος Ντερτιλής, ο οποίος δεν το αποδέχθηκε ποτέ)
13) Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος (από πηρά στρατιωτικής περιπόλου)



Από ρόπαλο:

1) Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος
2) Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά
3) Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών (από χτυπήματα που δέχθηκε στην Πάτρα)


Αδέσποτες σφαίρες:

1) Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών (στην αυλή του σπιτιού της)
2) Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος (μέσα στο αυτοκίνητό τους στα Άνω Λιόσια)
3) Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια (στην ταράτσα του σπιτιού της στον Νέο Κόσμο)




ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ
Κατ’ αρχάς διαπιστώνουμε ότι οι μόνοι νεκροί φοιτητές, ο Γιώργος Σαμούρης (φοιτητής Παντείου) και ο Ιωάννης Μικρώνης (φοιτητής στην Πάτρα) δεν ήταν φοιτητές του πολυτεχνείου.
Άρα νεκροί φοιτητές πολυτεχνείου δεν υπήρξαν ούτε και πέριξ του ιδρύματος.

Διαπιστώνουμε ότι όλοι οι νεκροί ήταν εργάτες (& συνταξιούχοι), πλην δύο μαθητών.

Τις περιπτώσεις με τις αδέσποτες σφαίρες, σε ταράτσες και σπίτια σε περιοχές άσχετες με τα γεγονότα του πολυτεχνείου, δεν πρέπει να τις συνδέουμε με αυτά, αλλά πρέπει να ερευνηθούν.

Θα πρέπει, όσο αυτό είναι δυνατόν, να γίνει έρευνα σε άτομα τα οποία είχαν ζήσει εκείνα τα γεγονότα, αστυνομικοί, φαντάροι, περαστικοί, κάτοικοι, καταστηματάρχες κλπ. Κάτι τέτοιο προφανώς, θα πρέπει να γίνει από αδέσμευτους και αντικειμενικούς ερευνητές (πράγμα μάλλον απίθανο).


Αναρωτιόμαστε
Τί ήταν αυτές οι αδέσποτες σφαίρες; Ποιοί στρατιώτες ή αστυνομικοί πυροβόλησαν; Υπήρχαν παρακρατικοί;
Υπήρχαν ακροβολισμένοι πράκτορες μυστικών υπηρεσιών;
Τί επιτέλους έγινε εκείνες τις ημέρες;
Πώς είναι δυνατόν να εισβάλει στο πολυτεχνείο ένα τεθωρακισμένο· να μπαίνουν μέσα λοκατζήδες και να μη υπάρχει ούτε  ένας νεκρός και για τρεις ημέρες στα πέριξ να έχουμε 20 νεκρούς;
Πότε επιτέλους θα μάθουμε πραγματικά τί έγινε εκείνες τις ημέρες;

Τελειώνοντας, επειδή θα ακούσουμε και το πόσο καλά ήταν τότε, θα παραθέσουμε κάποιες σκέψεις.



Όσο για το πόσο καλά περνάγαμε στην χούντα.
Το ίδιο και καλλίτερα περνάγαμε επί Ανδρέα... μήπως θα πρέπει να αναπολούμε και την πασοκοκρατία; Προφανώς αυτές οι αιτιάσεις δεν μπορούν να λέγονται και να θεωρούνται αποδείξεις καλής διακυβερνήσεως της δικτατορίας.

Και εδώ πάλι, αντικειμενικοί και αδέσμευτοι ερευνητές, χωρίς αγκυλώσεις και παρωπίδες, θα πρέπει να ενσκήψουν στα γεγονότα, στα ιστορικά στοιχεία, σε έγγραφα της εποχής και στους ανθρώπους που άσκησαν διοίκηση ή ήταν κοντά στους κυβερνώντες. Και μέσα από αυτήν την ενδελεχή και εις βάθος έρευνα να μας δώσουν όλα αυτά τα αδιάσειστα στοιχεία, που θα μας δείξουν, πόσο καλή ή κακή ήταν η οικονομική διαχείριση της χούντας.



Όσο για το πόσο ασφαλείς ήμασταν τότε και σήμερα.
Σίγουρα υπάρχει μία περίοδος κλιμάκωσης της ανασφάλειας στην μεταπολίτευση. Με πολλές τρομοκρατικές ενέργειες· με τις παρακρατικές ορδές των ψευτοαναρχικών και με μία εν γένει ανοχή στο έγκλημα και στην παρανομία. Και φυσικά φθάνουμε στο απόγειο της ανασφάλειας και της εγκληματικότητος, με την εισβολή των λαθρομεταναστών.



Όσο για την Κύπρο.
Για κάποιους έφταιγε ο Παπαδόπουλος, για κάποιους ο Καραμανλής. Και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να γίνει ενδελεχής αντικειμενική έρευνα. Τα μέχρι στιγμής στοιχεία που έχουν εμφανίσει και οι δύο πλευρές, δεν μας ικανοποιούν και το πιο ασφαλές συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι η Κύπρος προδόθηκε από όλους εκείνη την εποχή.


Και τέλος, το μόνο σίγουρο είναι, ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έφερε την «δημοκρατία» αλλά την σκληρότερη χούντα του Ιωαννίδη.


ΠΗΓΗ