Γεννιέται στη Ουάσινγκτον την Πρωτοχρονιά του 1895, και μεγαλώνει σε απόσταση αναπνοής από το Καπιτώλιο των ΗΠΑ. Σπουδάζει νομικά και σε ηλικία μόλις 24 χρονών, γίνεται το δεξί χέρι του υπουργού Δικαιοσύνης, Mitchell Palmer, και αναλαμβάνει τη δίωξη αριστερών και ριζοσπαστικών οργανώσεων.
Η λίστα του Hoover είχε περισσότερα από 450.000 «ύποπτα» ονόματα και τη βραδιά της δεύτερης επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης, η αστυνομία προχωρά σε 10.000 συλλήψεις κομουνιστών και αναρχικών σε 23 πόλεις των ΗΠΑ, υπό τις οδηγίες του. Έχει εμμονή με την Emma Goldman και τον Alexander Berkman, και ξεκινάει προσωπική σταυροφορία για την απέλασή τους από την Αμερική. Τους θεωρεί «χωρίς αμφιβολία, δύο από τους πιο επικίνδυνους αναρχικούς στη χώρα». Τους κατασκοπεύει, καταθέτει «στοιχεία» εις βάρος τους και είναι παρών στις 5 τα χαράματα στο λιμάνι, για να παρακολουθήσει την απέλασή τους!
Στις 10 Μαΐου 1924, διορίζεται από τον Αμερικανό πρόεδρο, Calvin Coolidge, διευθηντής του Bureau of Investigation (πρόδρομος του FBI), θέση στην οποία θα παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του. Η εξουσία του είναι αδιαμφισβήτητη και προχωράει αμέσως σε ολική αναδιάρθρωση των μυστικών υπηρεσιών. Κάνει μαζικές εκκαθαρίσεις, τόσο των «ηλίθιων σαν νταλικέρηδες» -όπως λέει- πρακτόρων, όσο και αυτών που απειλούν να του κλέψουν τη δόξα. Εφαρμόζει ένα αυστηρότατο σύστημα διαλογής, εκπαίδευσης και επιθεώρησης του προσωπικού, εισάγει τελευταίας τεχνολογίας κατασκοπευτικές, εγκληματολογικές και αστυνομικές μεθόδους και στήνει ένα πανίσχυρο αστυνομικό δίκτυο σε ολόκληρη τη χώρα.
Ωστόσο, ο Hoover διστάζει να αντιμετωπίσει το οργανωμένο έγκλημα που μεγαλουργεί στην Αμερική της δεκαετίας του ’30, γνωρίζοντας πολύ καλά πως οι δυνάμεις του δεν επαρκούν, και προσπαθεί να υποβαθμίσει το φαινόμενο. Όταν όμως οι πράκτορες των υπηρεσιών του θα συλλάβουν ή θα σκοτώσουν ορισμένα «μεγάλα κεφάλια» της μαφίας (John Dillinger, Alvin Karpis, Machine Gun Kelly), ο Hoover θα εκμεταλλευτεί την περίσταση, θα πάρει την κοινή γνώμη με το μέρος του, θα ζητήσει περισσότερες εξουσίες για το Γραφείο Ερευνών και το 1939, θα το μετονομάσει σε Federal Bureau of Investigation, ή FBI. Ο Hoover αντιλαμβάνεται πλήρως την πολιτική επιρροή της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, και προσπαθεί να θέσει τη βιομηχανία του θεάματος υπό τον έλεγχό του.
Το 1950, η «αμερικανική Γκεστάπο» -όπως χαρακτήρισε το FBI o Ernest Hemingway- εκδίδει τα «Κόκκινα Κανάλια», μια μαύρη λίστα με αριστερούς και προοδευτικούς καλλιτέχνες, και τη μοιράζει στα αμερικανικά μίντια. «Δε θα φοβόμουν για τίποτα εάν περισσότεροι Αμερικάνοι είχαν τη θέρμη, το ζήλο, την επιμονή και τη θέληση να μάθουν για την απειλή του Κόκκινου φασισμού. Φοβάμαι όμως για του φιλελεύθερους και τους προοδευτικούς, οι οποίοι έχουν εξαπατηθεί και έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους με τους κομουνιστές», λέει ο Edgar Hoover. Το 1959, το FBI έχει 489 πράκτορες να κατασκοπεύουν κομουνιστές, και μόλις 4 για τη μαφία.
Οι πρακτικές του Hoover είναι πέρα για πέρα αυταρχικές, ύπουλες και πολύ συχνά παράνομες, πράγμα «λογικό» για έναν άνθρωπο που ακόμα και οι πλανητάρχες δεν μπορούσαν να καθαιρέσουν (τουλάχιστον οι Truman, Kennedy και Johnson που προσπάθησαν). Ο Hoover τους παρακολουθούσε όλους, και είχε πάντα επαρκή στοιχεία για να τους εκβιάσει. Το 1956, ο Hoover θέτει σε εφαρμογή το μυστικό πρόγραμμα COINTELPRO, με το οποίο θα κατάφερνε να παρακάμψει τη νομοθεσία που δεν του επέτρεπε να διώκει άτομα για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Η κατασκοπία, οι διαρρήξεις, οι υποκλοπές, το «φύτεμα» και η παραποίηση στοιχείων, η διάδοση ψευδών φημών και o εθισμός του Los Angeles στα ναρκωτικά, είναι μερικές μόνο από τις μεθόδους του FBI.
Στόχος είναι τα κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα της εποχής, και συγκεκριμένα οι Μαύροι Πάνθηρες και το SCLC του Martin Luther King. Ο Hoover θα αποκτήσει μια ιδιαίτερη εμμονή προς τον King, στέλνοντας στη γυναίκα του ντοκουμέντα με τις απιστίες του πάστορα και στον ίδιο, απειλητικές επιστολές με τις οποίες του ζητάει να αυτοκτονήσει.
Ο J. Edgar Hoover θα πεθάνει στις 2 Μαΐου 1972 από φυσικά –μάλλον- αίτια και θα αφήσει πίσω του μια από τις πιο αδίστακτες και αποτελεσματικές αστυνομικές υπηρεσίες όλων των εποχών. Στα 48 χρόνια της απόλυτης πολιτικής εξουσίας του, κατάφερε να δει 8 Αμερικανούς πρόεδρους να έρχονται και να φεύγουν, και να κρατήσει την Αμερική καθαρή από κάθε αντιδραστικό στοιχείο που απειλούσε την «ασφάλεια» και την «ελευθερία» της.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου