Έρχεται ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος για ένα κράτος, μια θρησκεία

Το 1871 ο Άλμπερτ Πάικ, ηγέτης τns αμερικανικής μασονίας προβλέποντας με ακρίβεια τους δύο πρώτους Παγκόσμιους Πολέμους, είχε γράψει ότι «ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος θα ξεκινήσει στη Μέση Ανατολή ανάμεσα στους μουσουλμάνους και στους εβραίους και θα φέρει τον βιβλικό Αρμαγεδδώνα...».
 
134 χρόνια μετά, τα γραφόμενά του αποδεικνύονται σχεδόν προφητικά, αφού η ραγδαία κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ανατολής και Δύσης φαίνεται να οδηγεί σε μία ολική σύγκρουση, η οποία θα σημάνει το τέλος των παραδοσιακών θρησκειών και την τελική εγκαθίδρυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Μια φορά καρδιοχτύπησαν ουσιαστικά οι κάτοικοι του πλανήτη Γη, μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν με την κρίση στον Κόλπο των Χοίρων, στην Κούβα, τον Οκτώβριο του 1962. Τότε, εμβρόντητη η ανθρωπότητα περίμενε ότι κάποιος από τους δύο, Κέννεντυ ή Χρουστσώφ, θα έδινε την εντολή να πατηθεί κάποιο κόκκινο κουμπί και ν' αντικρύσει ο κόσμος το πραγματικό πρόσωπο του τρόμου. Αυτό ήταν απλά ένα μεμονωμένο περιστατικό που διευθετήθηκε σύντομα. Τώρα όμως έχει εμφανιστεί μία σειρά από γεγονότα που, από την τραγική 9/11 του 2001 και εξής, τρέχουν ασταμάτητα και τίποτα δεν μπορεί να τα φρενάρει.

Δεν πρόκειται πια για ένα από τα πιο δημοφιλή συνωμοσιολογικά σενάρια, δεν πρόκειται για τις εμμονές όσων πιστεύουν στο Νοστράδαμο και στην Αποκάλυψη. Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα, η οποία φρόντισε προηγουμένως να στείλει τα διαπιστευτήρια της στη Γιουγκοσλαβία, τη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, στο Αφγανιστάν, το Ισραήλ, το Ιράκ, το Μπαλί της Ινδονησίας, την Μπεσλάν της Ρωσίας, τη Μαδρίτη, την Κωνσταντινούπολη, το Λονδίνο και την Αίγυπτο...

Επιπλέον, μέρα με τη μέρα, πληθαίνουν οι φωνές στο πλανητικό χωριό που χαρακτηρίζουν το όλο σχέδιο μία καλοστημένη προσπάθεια από τους ελίτ που διαχειρίζονται τις Δυτικές οικονομίες, με σκοπό να ολοκληρωθεί η Παγκοσμιοποίηση, συμπεριλαμβάνοντας και την ανυπόταχτη Ανατολή (Κίνα, Ισλάμ και, ίσως, Ρωσία).




ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΝΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Οι ελίτ προωθούν την Παγκοσμιοποίηση μέσω τεσσάρων μεγάλων κέντρων ΟΗΕ, Παγκόσμια Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου. Παράλληλα, χρησιμοποιούν για τη χάραξη της πολιτικής τους διάφορες μυστικές ομάδες όπως η Μπίλντερμπερκ, η Τριμερής Επιτροπή, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, το Κλαμπ της Ρώμης, η G-8 κ.λπ.

Όλα φανερώνουν πια πως οι ελίτ, προκειμένου να εδραιώσουν την κοσμοκρατορία τους, δεν θα αρκεστούν στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», τον οποίο κήρυξε ο Τζωρζ Μπους μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους. Σύμφωνα με το διάγγελμα, οι χώρες που θα χτυπηθούν, σε μια σύγκρουση πολλών χρόνων, αποτελούν μεν εμπόδια για τους Παγκόσμιους Συνωμότες, όχι όμως τα μεγαλύτερα.

Στον δρόμο για τον σχηματισμό μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, οι ελίτ βρίσκουν μπροστά τους τρία μεγάλα αγκάθια:

1. Το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας και τον απείθαρχο Πούτιν.

2. Το φονταμενταλιστικό Ισλάμ που, κατά σύμπτωση, πατάει πάνω στα μεγαλύτερα πετρελαϊκά κοιτάσματα του πλανήτη.

3. Την Κίνα, η οποία έχει πιάσει βαθμούς ανάπτυξης γύρω στο 10% ετησίως και θα εξελιχθεί σύντομα στην οικονομική υπερδύναμη του πλανήτη.

Αυτό που χρειάζονται οι Συνωμότες είναι να εξελιχθεί ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» σε μία μεγάλης κλίμακας σύγκρουση μετάξι Δύσης και Ανατολής, σε έναν Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά το οποίο αναμένεται να συγκροτήσουν την Ανατολή οι τρεις στρατηγικοί τους εχθροί η Κίνα, η Ρωσία και το Ισλάμ.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι, τα τελευταία χρόνια, οι χολιγουντιανές παραγωγές φροντίζουν να προετοιμάσουν και ψυχολογικό το κοινό για μία τέτοιας μεγάλης κλίμακας σύγκρουση. Να θυμηθούμε το Περλ Χάρμπορ, το οποίο προβαλλόταν μάλιστα στους κινηματογράφους όταν έγινε η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, ή τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, που καταλήγει στο τρίτο μέρος του σε μια τιτανική σύγκρουση Ανατολής και Δύσης, καθώς ο Άραγκορν λέγεται και Ντουναντάν (άνθρωπος της Δύσης), αλλά και οι πολεμιστές της Γκόντορ είναι απόγονοι, των ανθρώπων της Δύσης, των Ατλάντων, σύμφωνα με τον Τόλκιν. Αντίθετα, οι σύμμαχοι του Σαρόν είναι όλοι Ανατολίτες. Αξιοσημείωτες είναι ακόμα οι δύο... αρχαιοελληνικές υπερπαρα­γωγές: οι ταινίες Τροία και Μέγας Αλέξανδρος, δύο έργα που φαίνεται να προετοιμάζουν για κάτι πολύ μεγαλύτερο από τις επιθέσεις στους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν και στο εξουθενωμένο Ιράκ.

Για τη σύγκρουση Ανατολής και Δύσης έχουν γράψει επανειλημμένα πολλοί στρατηγικοί αναλυτές. Πρωτοπόρος υπήρξε ο Αμερικανοεβραίος Σάμιουελ Χάντιγκτον, στο έργο του Η σύγκρουση των πολιτισμών και η αναδόμηση της Παγκόσμιας Τάξης, που κυκλοφόρησε το 1996. Σύμφωνα με τον Χάντιγκτον, μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, λόγω της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, διαμορφώνονται δύο διαφορετικοί πόλοι στον κόσμο, των οποίων τα αντιτιθέμενα χαρακτηριστικά είναι πολιτισμικά και θρησκευτικά. Ο ίδιος θεωρεί ότι η θρησκεία είναι η μεγαλύτερη εκδήλωση του πολιτισμού που αναπτύσσεται σε μία χώρα. Τους δύο αυτούς πόλους αποτελούν, αφ' ενός, η Δύση με κυρίαρχες θρησκείες τον Προτεσταντισμό, τον Καθολικισμό και τον Ιουδαϊσμό και, αφ' ετέρου, η Ανατολή με κυρίαρχα δόγματα το Ισλάμ, τον Κομφουκιανισμό και την... Ορθοδοξία. Μέσα στο Ανατολικό μπλοκ τοποθετεί  - εξαιτίας της Ορθοδοξίας- τη Ρωσία, μέρος των Βαλκανίων και την Ελλάδα! Μάλιστα, ο Χάντιγκτον κατασκευάζει και ένα «φανταστικό» σενάριο πιθανού μελλοντικού πολέμου, παρουσιάζοντας την Κίνα να συμμαχεί με ένα κομμάτι του Ισλάμ εναντίον της Δύσης!

Σε άλλο σημείο υποστηρίζει πως, πέρα από την απειλή του Ισλάμ, επικίνδυνη πηγή παγκόσμιου διαπολιτισμικού πολέμου μπορεί να αποβεί η μεταβολή του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ πολιτισμών και των κρατών-πυρήνων τους. Επί λέξει: «Αν συνεχιστεί η άνοδος της Κίνας και η αυξανόμενη ενίσχυση του "μεγαλύτερου παίχτη στην Ιστορία του ανθρώπου", θα ασκηθεί τεράστια πίεση στη διεθνή σταθερότητα στις αρχές του 21ου αιώνα».

Ο ίδιος, μάλιστα, θεωρεί ότι «ο ισπανικός εμφύλιος ήταν ένα πρελούδιο στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. [Παρόμοια] Ο πόλεμος στη Βοσνία αποτελεί ένα ακόμη αιματηρό επεισόδιο στην αναπτυσσόμενη σύγκρουση των πολιτισμών».

Ωστόσο, είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι ο Χάντιγκτον υπήρξε και ο εγκέφαλος της δημιουργίας της F.E.M.A. (Ομοσπονδιακός Οργανισμός Διαχείρισης Εκτάκτου Ανάγκης), την οποία αρκετοί κύκλοι χαρακτηρίζουν ως την κρυφή υπερκυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία έχει τη δυνατότητα να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας σε περίπτωση εγχώριας ή παγκόσμιας κρίσης, π.χ. ενός πυρηνικού πολέμου.

Στο περιοδικό Commentary - το οποίο αποτελεί έκδοση της Εβραιοαμερικανικής Επιτροπής, σημαντικού think tank της αμερικανικής πολιτικής - δημοσιεύτηκε ένα σενάριο, σύμφωνα με το οποίο η σύγκρουση δεν θα περιοριστεί στη Μέση Ανατολή, ενώ τα δύο μπλοκ δυνάμεων που θα αντιπαρατεθούν θα είναι τα εξής:

Για τη Δύση: ΗΠΑ, Αγγλία, Ισραήλ, Τουρκία, Χριστιανοί του Λιβάνου, Β. Κύπρος (!), Ιορδανία, Κουβέιτ και Εμιράτα, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Καζακστάν, Κιργισία, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν. Αν οι συγκρούσεις γενικευθούν σε παγκόσμια σύρραξη, με το μπλοκ της Δύσης συντάσσεται ακόμη η Ε.Ε., η Ινδία και η Ιαπωνία.

Για την Ανατολή: Ιράν, Συρία, Παλαιστίνιοι, Μουσουλμάνοι Λιβάνου, Ρωσία, Αρμενία, Ελλάδα, Κύπρος, Σερβία, Δημοκρατία της Μακεδονίας, Τατζικιστάν. Αν οι συγκρούσεις γενικευθούν σε παγκόσμια σύρραξη, με το μπλοκ της Ανατολής συντάσσεται η Κίνα, το Πακιστάν και η Β. Κορέα.

Δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι οι συνασπισμοί κρατών που αναφέρει το Commentary ταυτίζονται ουσιαστικά με τα μπλοκ της πολιτισμικής σύγκρουσης του Χάντιγκτον. Ακόμα, είναι αξιοπρόσεκτο ότι και οι δύο πηγές θέλουν Ελλάδα και Κύπρο στο στρατόπεδο της Ανατολής! Τον Απρίλιο του 2000, η CIA οργάνωσε ευρεία σύσκεψη με θέμα τις εξελίξεις στην Κεντρική Ασία. Το βασικό συμπέρασμα ήταν ευθυγραμμισμένο με τη θεμελιώδη γεωστρατηγική αντίληψη του Πολωνοεβραίου κορυφαίου αναλυτή Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι (εγκεφάλου της Τριμερούς Επιτροπής), σύμφωνα με την οποία η κυριαρχία στην Κεντρική Ασία αποτελεί το κλειδί για τον έλεγχο της Ευρασίας, ενώ το Αφγανιστάν αντιπροσωπεύει τον βασικό κόμβο για την κυριαρχία στην Κεντρική Ασία.




ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΕ ΔΙΑΤΑΞΗ ΜΑΧΗΣ

Σίγουρα δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι επικεφαλής των χωρών της Δύσης που κινούν τα νήματα στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» βρίσκονται «γεράκια», τα οποία επιβίωσαν κόντρα σε προγνωστικά σε δύο ή τρεις εκλογικές αναμετρήσεις: Μπους για τις ΗΠΑ, Μπλερ για την Αγγλία, Σαρόν για το Ισραήλ. Ακόμα και ο Ράτσινγκερ, ο νέος Πάπας, υπήρξε κατά γενική ομολογία ο πιο σκληροπυρηνικός από όλους τους υποψηφίους για τη θέση. Ειδικά η επανεκλογή Μπλερ εκτιμήθηκε δεόντως από τους παριστάμενους στη συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, που διεξήχθη στις 5-8 Μαΐου στη Βαυαρία, όπως μας πληροφορεί ο γνωστός δημοσιογράφος Ντανιέλ Εστούλιν, ειδικός στις συνεδριάσεις των Μπιλντερμπέργκερς.

Στις βομβιστικές επιθέσεις του Λονδίνου σκοτώθηκαν δεκάδες άνθρωποι και τραυματίστηκαν πάνω από 700. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι το όλο τρομοκρατικό σκηνικό δημιουργήθηκε στην καλύτερη στιγμή για τα γεράκια της Δύσης τη στιγμή, δηλαδή, που η Μ. Βρετανία αναλαμβάνει για έξι μήνες την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Μπλερ θα έχει ένα πολύ γερό χαρτί στα χέρια του προκειμένου να πείσει τους δύσπιστους Ευρωπαίους για τη συνέχιση του πολέμου και για τη συστράτευση της Ευρώπης. Πόσο μάλλον, εάν οι τρομοκρατικές ενέργειες συνεχιστούν κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Η επίθεση στο Λονδίνο αφήνει πολλά ερωτηματικά. Ο Πήτερ Πάουερ, διευθυντικό στέλεχος της Visor Consultants, δήλωσε σε συνέντευξη στο ραδιόφωνο του BBC ότι η εταιρία του στις 7/7/2005, θα διε­ξήγαγε μια υποθετική άσκηση που θα απασχολούσε 1000 άνδρες. Το σενάριο της άσκησης αφορούσε σε εικονικές βομβιστικές επιθέσεις που θα δεχόταν το μετρό του Λονδίνου, στα ίδια ακριβώς σημεία και κατά τις ίδιες ακριβώς ώρες που συνέβησαν οι πραγματικές οι επιθέσεις.

Τι συμβαίνει εδώ; Πού οδηγεί η μαρτυρία του τραυματία Μπρους Λέιτ ότι τα μέταλλα γύρω από την τρύπα που άνοιξε η βόμβα είχαν ανοίξει προς τα πάνω, σαν να είχε τοποθετηθεί η βόμβα κάτω από το τρένο; Πόσο ακραίοι φονταμενταλιστές μουσουλμάνοι μπορεί να είναι οι φερόμενοι ως ένοχοι, όταν ο ένας δεν πήγαινε καν σε τζαμί και ο άλλος κατανάλωνε αλκοόλ και χασίς; Γιατί προσπάθησαν να δράσουν με time bombs; Γιατί ο ένας είχε πάνω του εισιτήριο επιστροφής; Γιατί, τέλος, οι κάμερες στα διάφορα σημεία του χτυπήματος ήταν κλειστές; Σε μία συγκυρία, μάλιστα, κατά την οποία η Αγγλία είχε μόλις αναλάβει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, φιλοξενούσε την G-8 και είχε αναλάβει την προεδρία της Ε.Ε.; Πολλά όμως είναι και τα ερωτηματικά από το χτύπημα στη Μαδρίτη και ακόμη περισσότερα εκείνα που αφήνουν τα χτυπήματα στους Δίδυμους Πύργους και στο Πεντάγωνο...

Χτίζουν λοιπόν οι Ελίτ μία τεράστια συνωμοσία, χρησιμοποιώντας προβοκατόρικα χτυπήματα από τις Μυστικές Υπηρεσίες των κρατών που διακηρύττουν τον πόλεμο ενάντια στην Τρομοκρατία; Ή μήπως χρησιμοποιούν μια Αλ Κάιντα και άλλες εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις, αφού προηγουμένως τις έχουν διαβρώσει με δικούς τους διπλούς πράκτορες και τις έχουν χρηματοδοτήσει αδρά;

Οι επίσημες εκδοχές σχετικά με τα χτυπήματα φαίνεται να είναι διάτρητες σε πολλά σημεία.

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μισέλ Κολόν, στο άρθρο του Ο Οικουμενικός Πόλεμος Ξεκίνησε, παρουσιάζει κάποιες πολύ περίεργες πτυχές της ιστορίας: «Το 1999 και, στη συνέχεια, το 2001, οι Ταλιμπάν έκριναν ότι η παρουσία του Μπιν Λάντεν στο έδαφος τους εμπόδιζε τη διεθνή αναγνώριση τους και πρότειναν στις ΗΠΑ να τον εξοντώσουν ή να τον εξουδετερώσουν. Κάθε φορά, οι ΗΠΑ αρνούνταν. Αυτό αποκαλύφθηκε από τον Λάιλι Χελμς, που εκπροσωπούσε επισήμως τους Ταλιμπάν στην Ουάσιγκτον, η οποία δεν τον διέψευσε... Λίγο πριν τις επιθέσεις, ο Μπιν Λάντεν, ο άνθρωπος που θεωρείται δημόσιος κίνδυνος και καταζητείται μετά μανίας, απ' ό,τι φαίνεται εδώ και τρία χρόνια, είχε πάει ανενόχλητος για θεραπεία στο Ντουμπάι και είχε συναντήσει εκεί τον τοπικό υπεύθυνο της CIA... Μετά τις επιθέσεις, οι Ταλιμπάν πρότειναν εκ νέου να παραδώσουν τον Μπιν Λάντεν για να δικαστεί σε μια ουδέτερη χώρα. Ο Μπους αρνήθηκε αμέσως...»

Μία από τις πρώτες κινήσεις του προέδρου Μπους μετά την επανεκλογή του το 2004 ήταν να περιοδεύσει σε χώρες της Ε.Ε. και στη Ρωσία, με σκοπό να βρει σύμμαχους για τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Παρόλο που ανάλογο διπλωματικό ταξίδι πραγματοποίησε και η Κοντολίζα Ράις, οι καρποί των δύο ταξιδιών ήταν απογοητευτικοί. Ωστόσο, ο Τόνυ Μπλερ έχει τώρα τη δυνατότητα να διευρύνει το μέτωπο των συμμάχων. Ήδη έχει ανακοινώσει επίσημα ότι θα προωθήσει μια διεθνή διάσκεψη για την καταστολή του ισλαμικού εξτρεμισμού.




ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ;

Πολλή κουβέντα γίνεται για το Ιράν και τη Συρία. Από εναλλακτικά δίκτυα ενημέρωσης βγαίνει τελευταία η είδηση ότι ο Σαρόν ίσως να δημιουργήσει προβοκάτσια που θα ανάψει τη σπίθα για αντίμετρα της Δύσης σε Συρία και Λίβανο.

Το Ιράν αποτελεί τον μεγάλο στόχο των Ελίτ λόγω των πετρελαίων της περιοχής και της Κασπίας και, επιπλέον, λόγω του ότι σε μικρό χρονικό διάστημα αναμένεται να εξελιχθεί σε πυρηνική δύναμη, οπότε θα αποτελέσει και τον σημαντικότερο εχθρό του Ισραήλ στην περιοχή. Η στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στο Ιράν θεωρείται δεδομένη απλά αναζητείται το κατάλληλο timing.

Ωστόσο οι προετοιμασίες έχουν αρχίσει, όπως αναφέρει ο Σκοτ Ρίτερ, ένας από τους επιθεωρητές του ΟΗΕ για τα όπλα στο Ιράκ. Ο Τζωρτζ Μπους ήταν αρκετά σαφής σε συνέντευξη του στην ισραηλινή τηλεόραση, η οποία αναμεταδόθηκε απευθείας από το ράντσο του στο Τέξας: «Όλες οι εκδοχές είναι πάνω στο τραπέζι. Η εκδοχή της χρήσης βίας είναι η τελευταία για έναν πρόεδρο. Γνωρίζετε όμως ότι, στο παρελθόν, χρησιμοποιήσαμε βία για να προστατεύσουμε τη χώρα μας».

Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ ανησύχησε ιδιαίτερα από τη δήλωση Μπους ενώ, σύμφωνα με τον πρώην αξιωματικό της CIA, Φίλιπ Γκιλάρντι, ο Ντικ Τσέινυ έχει ήδη δώσει οδηγίες στους στρατηγούς του Πενταγώνου να επιτεθούν στο Ιράν. Η απόρρητη αυτή αναφορά διέρρευσε τον Ιούλιο στην έκδοση του American Conservative, όπου υποστηρίζεται ότι οι στρατηγοί εξουσιοδότησαν την United States Strategic Command (STRATCOM) να εκπονήσει ένα σχέδιο για μια μεγάλης κλίμακας αεροπορική επίθεση στο Ιράν, η οποία θα διεξαχθεί τόσο με συμβατικά όσο και με πυρηνικά όπλα.

Σε άρθρο του που φιλοξενήθηκε στο δίκτυο Αλ Τζαζίρα, ο δημοσιογράφος Σκοτ Ρίτερ επισημαίνει πως, αυτή τη στιγμή, η CIA χρησιμοποιεί ένα αντικαθεστωτικό γκρουπ τρομοκρατών που πραγματοποιεί βομβιστικές ενέργειες στο Ιράν. Πρόκειται για το ΜΕΚ, μια ομάδα Ιρανών που παλιά είχαν εκπαιδευτεί από τις Μυστικές Υπηρεσίες του Σαντάμ Χουσεΐν.

Παράλληλα, στον Βορρά, στο γειτονικό Αζερμπαϊτζάν, οι Αμερικανοί προετοιμάζουν μια μεγάλη βάση στρατιωτικών επιχειρήσεων που θα στοχεύει την Τεχεράνη, ενώ εκπαιδεύουν και ομάδες Αζέρων που θα τις χρησιμοποιήσουν όταν ξεσπάσει ο πόλεμος. Σύμφωνα με τα νεότερα πλάνα, η εκστρατεία θα γίνει μέσω της παραλιακής λεωφόρου που διασχίζει την Κασπία από το Αζερμπαϊτζάν και καταλήγει στην Τεχεράνη και όχι μέσω του Περσικού Κόλπου.


ΤI ΚΑΝΕΙ Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ

Ως απάντηση έρχεται η Συνθήκη της Σαγκάης, ένα αμυντικό σύμφω­νο μεταξύ Ρωσίας, Κίνας, Καζακστάν, Κιργισίας, Ουζμπεκιστάν και Λευκορωσίας. Από τον περασμένο Αύγουστο έχουν ξεκινήσει κοινές ασκήσεις από τον Ρωσικό και Κινεζικό Στρατό, Ναυτικό και Αεροπορία, με χρήση μάλιστα πυραυλικών δυνάμεων και προσομοίωση πυρηνικής επίθεσης από τον Ειρηνικό Ωκεανό ως το Καζακστάν. Εξάλλου, ο ίδιος ο Πούτιν κάλεσε πρόσφατα το Ιράν, την Ινδία και το Πακιστάν να συμμετάσχουν για πρώτη φορά ως παρατηρητές.

Μάλιστα, με την παρότρυνση της Ρωσίας και της Κίνας, το Ουζμπεκιστάν και η Κιργισία ζήτησαν την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τα εδάφη τους. Ειδικότερα, το Ουζμπεκιστάν έθεσε υπό αμφισβήτηση το μέλλον της αμερικανικής αεροπορικής βάσης που φιλοξενεί από το 2001!

Ο δε Πούτιν έχει ήδη επέμβει στα σχέδια των ελίτ, μετά την κίνηση του να βγάλει εκτός παιχνιδιού τον «δικό τους» Μιχαήλ Χοντορκόβσκι - άλλοτε ιδιοκτήτη του πετρελαϊκού κολοσσού Γιούκος- και παράλληλα να ελέγξει τη ρώσικη Μαφία προς όφελος του. Με αυτές του τις κινήσεις, ο Ρώσος πρόεδρος δείχνει να αποστασιοποιείται ξεκάθαρα από τον έλεγχο που ασκούσαν οι ελίτ, μέσω μιας δράκας μεγαλοεπιχειρηματιών και μαφιόζων στη χώρα του. Αυτή τη στιγμή, ο Μιχαήλ Χοντορκόβσκι είναι καταδικασμένος σε 9 χρόνια κάθειρξη για απάτη, φοροδιαφυγή, διαφθορά και άλλα αδικήματα, μετά την προσπάθεια του να επιτεθεί πολιτικά στον Πούτιν, χρησιμοποιώντας χρήματα που του εκχώρησε το παγκόσμιο εβραϊκό κεφάλαιο.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο Σόρος, ο γνωστός χρηματιστής, μετά τις κινήσεις αυτές, χαρακτήρισε τον Πούτιν χειρότερο κι από τον Στάλιν λέγοντας, σύμφωνα με τα ρωσικά ειδησεογραφικά πρακτορεία, πως «κρύβει κάτω από το γυάλινο βλέμμα του ένα κομμουνιστικό τέρας χωρίς ψυχή και πως είναι κλασικός καγκεμπίτης και "παιδάκι" του Αντρόπωφ». Επιπλέον, η Δύση δεν πρόκειται να συγχωρήσει ποτέ στον Πούτιν το ότι άλλαξε τους κωδικούς των ρωσικών πυρηνικών κεφαλών, τους οποίους ο Γιέλτσιν είχε δώσει στους Αμερικανούς!

Στο Ιράν, νικητής των εκλογών αναδείχτηκε ο σκληροτράχηλος ισλαμιστής επαναστάτης Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, σημειώνοντας τη χειρότερη δυνατή εξέλιξη για τις ΗΠΑ. Ο Αχμαντινετζάντ ανήκε στον ηγετικό πυρήνα της ομάδας που είχε ταπεινώσει τις ΗΠΑ το 1979, καταλαμβάνοντας επί 444 μέρες την αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη και κρατώντας ομήρους το προσωπικό. Αρκετοί παρατηρητές των εκλογών έχουν διαπιστώσει ότι οι Ιρανοί αισθάνθηκαν να απειλούνται με πόλεμο, με αποτέλεσμα να ψηφίσουν εκείνους που πίστευαν ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, θα αντισταθούν σθεναρά. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι Ιράν και Συρία έχουν υπογράψει σύμφωνο αμοιβαίας συνδρομής, σε περίπτωση που μία χώρα εκ των δύο δεχτεί επίθεση.

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ

Στο παρόν στάδιο, λοιπόν, η Δύση αφ' ενός προσπαθεί να διευρύνει τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και, αφ' ετέρου, η Ανατολή αντιδρά αποφασιστικά και με συγκεκριμένα πλάνα. Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι, από την αρχή της σύγκρουσης (πόλεμος στη Σερβία - 1999), η Δύση επιλέγει μία στρατηγική συνεχών προκλήσεων έναντι της Ανατολής.

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2000, ο Σαρόν κάνει με τη στρατιωτική του φρουρά επίσκεψη στο Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ, όπου βρίσκονται τα δύο σημαντικά αραβικά ιερά τεμένη. Η επίσκεψη του αυτή προκάλεσε το θρησκευτικό αίσθημα των Παλαιστινίων και ξεκίνησε έτσι η δεύτερη ιντιφάντα. Ανάλογες προκλήσεις υπήρξαν και οι πολιορκίες του στρατηγείου του Αραφάτ (ενώ υπάρχει και έντονη φημολογία γύρω από τα αίτια του θανάτου του), καθώς και οι δολοφονίες υψηλόβαθμων Παλαιστινίων.

Οι Αμερικανοί, από την πλευρά τους, δεν βρήκαν τα περιβόητα χημικά όπλα του Σαντάμ. Ενώ θα μπορούσαν να τοποθετήσουν αυτοί οι ίδιοι δικά τους χημικά και, στη συνέχεια, να τα «βρουν», επέλεξαν να μείνουν στο στόχαστρο της παγκόσμιας Κοινής Γνώμης, προκαλώντας την οργή των Αράβων.

Ενδεικτική της όλης κατάστασης υπήρξε η αποκάλυψη των βασανιστηρίων Ιρακινών αιχμαλώτων στη φυλακή-κολαστήριο Άμπου Γκράιμπ, αλλά και η δολοφονία 80 Αφγανών αμάχων από βομβαρδισμό αμερικανικών αεροσκαφών, οι οποίοι βρίσκονταν σε ένα γάμο. Κι ενώ η Δύση έχει κάθε λόγο να συγκαλύψει τέτοιου είδους γεγονότα, αντιθέτως, αυτά προβάλλονται κατά κόρον από τα ΜΜΕ που ελέγχουν οι ελίτ.

Πέρα από το Ισλάμ, όμως, και η Κίνα έχει γευτεί τη στρατηγική της πρόκλησης, όταν το 1999 βομβαρδίστηκε στο Βελιγράδι η κινεζική πρεσβεία.

Όσον αφορά στη Ρωσία, σύμφωνα με ρωσικές πηγές, οι ελίτ της έχουν κηρύξει ένα είδος ψυχρού πολέμου οι Τσετσένοι φέρονται να χρηματοδοτούνται από τη Δύση και να εκπαιδεύονται από Τούρκους και Ισραηλινούς της Μοσσάντ. Υπάρχουν δε πολλά ερωτηματικά για τη σφαγή των 500 παιδιών στην Μπεσλάν, ενώ ένα μήνα προηγουμένως είχαν ανατιναχθεί δύο ρωσικά αεροσκάφη, με αποτέλεσμα 92 νεκρούς.


Στρατηγικοί σύμμαχοι της Ρωσίας όπως η Γιουγκοσλαβία, η Γεωργία και η Ουκρανία πέφτουν στην επιρροή των ΗΠΑ, μετά από βελούδινες επαναστάσεις που υποστηρίζονται από τους Αμερικανούς. AWAKS του NATO περιπολούν στους ουρανούς της Λετονίας, της Λιθουανίας και της Εσθονίας, συλλέγοντας μυστικές πληροφορίες για τη Ρωσία και τη Λευκορωσία. Η πιο φιλορωσική αυτή τη στιγμή χώρα, η Λευκορωσία, δέχεται απειλές από την Κοντολίζα Ράις και κατατάσσεται στον «Άξονα του Κακού».

Παράλληλα, σύμφωνα με τον Ρώσο στρατηγό Λεονίντ Ιβάσωφ, υπάρχει σε εξέλιξη χρηματοδοτούμενη εκστρατεία για την ανατροπή του καθεστώτος της Λευκορωσίας και υπονόμευση της από το Διε­θνές Νομισματικό Ταμείο και το Ίδρυμα Σόρος. Ο Ιβάσωφ, που είναι και αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Γεωπολιτικών Μελετών της Μόσχας, υποστήριξε το 2004 μέσα από τις στήλες της Sovetskaya Rossiya, πως «ενα τρομοκρατικό δίκτυο, με σκοπό την υπονόμευση της Ρωσίας, οργανώνεται και συντονίζεται στο Λονδίνο. Εκεί, υπό την προστασία των βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών, ευδοκιμούν οι πιο ριζοσπαστικές ισλαμικές τρομοκραπκές οργανώσεις στον κόσμο, όπως το Ισλαμικό Απελευθερωτικό Κόμμα, το Παγκόσμιο Ισλαμικό Μέτωπο, οι Υπερασπιστές της Σάρια, το κίνημα των Μουχατζίρι, το Ισλαμικό Κίνημα του Ουζμπεκιστάν κ.λπ. Στο Λονδίνο, επίσης, βρίσκονται τα νευραλγικά κέντρα της τσετσενικής τρομοκρατίας, μαζί με τους λογαριασμούς των τρομοκρατών...».

Εξάλλου, εδώ και χρόνια η ισραηλινή Μοσσάντ έχει εγκαταστήσει στα βουνά της Τσετσενίας έναν από τους μεγαλύτερους σταθμούς της στην Ασία, ενώ η Μόσχα κάνει διαβήματα προς την Τουρκία, κατηγορώντας την ότι εκπαιδεύει Τσετσένους στο έδαφός της.

Σημειώστε τη δήλωση του υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ, Λύντον Λαρούς, λίγες μέρες μετά τα γεγονότα στην Μπεσλάν: «Αυτή τη φορά, είναι πιθανή μία σύγκρουση μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων, με όλα τα επακόλουθα που μπορεί να έχει».

Τίθεται, λοιπόν, επί τάπητος μία μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη απ' ό,τι τον καιρό του ασύμμετρου πολέμου που διεξήγαγαν στο Αφγανιστάν οι Αγγλοαμερικανοί και οι μαριονέτες τους (βλ. Οσάμα Μπιν Λάντεν), κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80.




ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΦΕΛΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Ένα από τα οφέλη που δυνατόν ν' αποκομίσουν οι ελίτ μέσα από μια τέτοια σύγκρουση είναι και η συντριβή των μεγάλων αντιπάλων τους: Ρωσίας, Κίνας και Ισλάμ. Η Ρωσία ήταν πάντα ο μεγάλος πονοκέφαλος των Συνωμοτών εδώ και κάποιους αιώνες, με εξαίρεση τα λίγα χρόνια της θητείας του Γιέλτσιν. Το Ισλάμ ως στάση ζωής είναι εντελώς αντίθετο με τον πλανητικό πολιτισμό της οικονομίας της αγοράς, ενώ η Κίνα, με τον κομμουνιστικό της χαρακτήρα, δεν μπορεί να αφεθεί να γίνει η ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης όλου του πλανήτη. Άλλο βασικό όφελος αποτελεί ο έλεγχος των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ασίας - δηλαδή της Μέσης Ανατολής, της Κασπίας και του Τουρκμενιστάν- με παράλληλο έλεγχο της Κεντρικής Ασίας που, σύμφωνα με τον Μπρεζίνσκι, οδηγεί στον έλεγχο όλης της Ευρασίας, μια γεωπολιτική θεώρηση ανάλογη με αυτή του μεγάλου θεωρητικού του ναζισμού Καρλ Χαουσχόφερ.

Τρίτον, λόγω της μεγάλης και μακροχρόνιας πολεμικής σύγκρουσης, θα θεσπιστούν νομοθεσίες τύπου οργουελικού Μεγάλου Αδερφού, με τον κάθε πολίτη να παρακολουθείται στενά. Ήδη, λίγο καιρό μετά την 9/11, ο Μπους προχώρησε στη θέσπιση του Patriot Act, που περιστέλλει σημαντικές ελευθερίες των Αμερικανών. Μετά δε τις εκρήξεις του Λονδίνου, θεσπίστηκε στην Ευρώπη και επίσημα πλέον η παρακολούθηση κάθε μορφής τηλεπικοινωνίας, ακόμα και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Και έπεται συνέχεια, με τις περίφημες βιομετρικές κάρτες.


Επιπλέον, θα επιδιωχθεί η μείωση του πλανητικού πληθυσμού για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του υπερπληθυσμού, ειδικά του Τρίτου Κόσμου, καθώς και η καταστροφή των περισσότερων οικονομιών και η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης. Οι άνθρωποι ξαναγίνονται σκλάβοι δουλεύοντας μόνο για το σύστημα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κείμενο-διακήρυξη που έστειλε ο Μπους στο Κογκρέσο, σας 20 Σεπτεμβρίου 2002. με τίτλο Η Νέα Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας, περιλαμβάνεται το εξής σχόλιο: «Η παγκοσμιοποίηση της πλανητικής οικονομίας θα συνεχισθεί με άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλούσιων και φτωχών».

Όταν η σύγκρουση τελειώσει νικηφόρα, με βάση τις φιλοδοξίες των Ελίτ, οι άνθρωποι όλου του πλανήτη θα είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν την Παγκόσμια Κυβέρνηση στον βαθμό που θα τους εξασφαλίζει ειρήνη και ένα μίνιμουμ αξιοπρεπούς διαβίωσης. Είναι δε χαρακτηριστική η δήλωση που έκανε το 1994 στο Επιχειρηματικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών, ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, ηγετική φυσιογνωμία της Τριμερούς Επιτροπής: «Βρισκόμαστε στις απαρχές ενός παγκόσμιου μετασχηματισμού. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η κατάλληλη μείζων κρίση και τα έθνη θα αποδεχτούν τη Νέα Παγκόσμια Τάξη».

Τα περί μείζονος κρίσης και Γ' Παγκόσμιου έχουν γίνει αντικείμενο μελέτης διαφόρων ερευνητών. Ο Γάλλος δημοσιογράφος και γεωπολιτικός σχολιαστής, Λωράν Αρτούρ ντυ Πλεσύ, αναφέρει στο βιβλίο του Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος Έχει Αρχίσει ότι ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει ανάμεσα στις Δυτικές δημοκρατίες και το Ισλάμ αποτελεί τα πρώτα στάδια του Τρίτου Παγκόσμιου. Στη συνέχεια, προειδοποιεί ότι θα ακολουθήσει μια μεγάλη κατάρρευση των οικονομιών, η οποία θα φέρει εθνικιστικές επαναστάσεις σε όλες τις ισλαμικές χώρες, που θα ενωθούν, ξαναδημιουργώντας το Χαλιφάτο. Τότε, οι Ισλαμιστές θα ξεκινήσουν επιθέσεις σε όλη τη Δύση με χημικά, βιολογικά και πυρηνικά όπλα. Το τέλος του πολέμου, το οποίο τελικά θα εμπλέξει όλες τις χώρες του κόσμου, θα έρθει όταν η Δύση αποφασίσει να απαντήσει με πυρηνικά.

Τα τελευταία χρόνια, μπεστ σέλλερ στα αραβικά βιβλιοπωλεία της Ιερουσαλήμ είναι το βιβλίο Τα μεγάλα γεγονότα που προηγούνται της εμφάνισης του Μαχντί. Πρόκειται για ένα βιβλίο του Φαΐκ Ντάουντ, το οποίο υποστηρίζει πως μια σκοτεινή συνωμοσία Εβραίων και Χριστιανών έχει στόχο την ανοικοδόμηση του Τρίτου Ναού, ενώ παράλληλα προαναγγέλει την έλευση του Μαχντί, του μουσουλμανικού Μεσσία, ο οποίος στις ύστατες μάχες θα δώσει τη νίκη στους πιστούς του.

Πιο αντικειμενικό θεωρείται το βιβλίο Ένας Κόσμος Ανάποδα, του Εντουάρντο Γκαλεάνο (εκδόσεις Στάχυ, 1998). Ο συγγραφέας είχε προβλέψει πως η Δύση κατασκευάζει το φάντασμα του Mπιv Λάντεν, προκειμένου να προχωρήσει σε στρατιωτικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή. Τότε θα ξεσπούσε πόλεμος που θα επεκτεινόταν σε όλη την Ασία και στη διάρκειά του θα είχαν πολλές ευκαιρίες να εμπλακούν η Ρωσία με την Κίνα.




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

•Η σύγκρουση Ανατολής-Δύσης & η πρόκληση Χάντινγκτον. Συλλογικό έργο. Εισαγωγή: Γιώργος Καραμπελιάς.

Η Αυτοκρατορία σε πόλεμο. Ο κόσμος μετά την 11η Σεπτεμβρίου... Συλλογικό έργο. ,

Νέα Εποχή. Τα σκοτεινά μυστικά της. Tex Marrs.

Ρωσοκινεζική τανάλια στην Κεντρική Ασία, του Πέτρου Παπακωνσταντίνου, "Καθημερινή" 17-7-2005.

Ή Επανάσταση "επιστρέφει" στην Τεχεράνη', του Γιώργου Δελαστίκ, "Καθη­μερινή" 3-7-2005.

' Έρχεται το τέλος της "Παγκοσμιοποίησης' Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη, "Τρίτο Μάτι", Καλοκαίρι 2005.

Τι κρύβεται πίσω από τη σφαγή στη Ρωσία'. Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη, "Hellenic Nexus", Οκτώβριος-Νοέμβριος 2004.

'Τι συμβαίνει στο Ιράκ'. Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη, "Τρίτο Μάτι", Απρίλιος 2003.





Από το περιοδικό Hellenic Nexus · Τεύχος 61, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2005
ΠΗΓΗ