Την εβδομάδα που πέρασε μία εταιρεία αναλύσεων διεθνών σχέσεων στην Μ. Βρεταννία – ονομαζόμενη European Geostrategy- δημοσίευσε μια μελέτη της, σχετικά με την δυναμική των ισχυρότερων κρατών στον κόσμο. Σε αυτή την έρευνα η Τουρκία κατείχε την 15η θέση και περιγραφόταν στην κλίμακα της μέτρησης ως “τοπική δύναμη”.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η συγκεκριμένη εταιρεία χρησιμοποίησε έναν διαφορετικό τρόπο μέτρησης της ισχύος των κρατών. Αυτός δεν περιελάμβανε μόνον τις κλασσικές παραμέτρους της γεωπολιτικής, αλλά και άλλες αξίες, όπως την εμπορική αξία πόλεων, την αξία των πανεπιστημίων της και πολλά άλλα. Οπότε η τοποθέτηση της Τουρκίας τόσο ψηλά είναι μια αρκετά σημαντική ένδειξη της δυναμικής της γείτονος.
Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν πλέον, καθώς η Τουρκία φαίνεται να θέλει να “εκτιναχθεί” όσον αφορά τον παγκόσμιο γεωπολιτικό ρόλο της. Αποκτώντας την δυνατότητα πολύ σύντομα να έχει πυρηνικά όπλα.
Η αποκάλυψη ήλθε από μία Ιαπωνική εφημερίδα, την Asahi Shimbun που δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο «Japan’s energy pact with Turkey raises nuclear weapons concerns», σύμφωνα με το οποίο η Άγκυρα ζήτησε και πέτυχε την προσθήκη όρου στη σύμβαση για την κατασκευή του δεύτερου πυρηνικού σταθμού της Τουρκίας που επιτρέπει τον εμπλουτισμό ουρανίου και την εξαγωγή πλουτωνίου από χρησιμοποιημένο πυρηνικό καύσιμο.
Όπως αναφέρεται στην ιστοσελιδα Strategy Report το δημοσίευμα επικαλείται ανώνυμο αξιωματούχο του υπουργείου Εξωτερικών της Ιαπωνίας, σύμφωνα με τον οποίο ο όρος αυτός προστέθηκε εκ των υστέρων και κατ΄ απαίτηση της ισλαμικής κυβέρνησης της Τουρκίας στη σύμβαση ύψους $22 δισ. με την Mitsubishi Heavy Industries και τη γαλλική Areva για την κατασκευή του δεύτερου πυρηνικού σταθμού στη Σινώπη του Εύξεινου Πόντου που υπεγράφη τον περασμένο Μάιο στην Άγκυρα, παρουσία του Ιάπωνα πρωθυπουργού Shinzo Abe. Η προσθήκη αυτού του όρου έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στην Ιαπωνία καθώς έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική της Μη Διάδοσης Πυρηνικών Όπλων που ακολουθεί η χώρα. Η επίμαχη διάταξη που επιτρέπει την κατασκευή πυρηνικών όπλων αναμένεται να τεθεί προσεχώς προς έγκριση από την ιαπωνική Βουλή.
Και βαλιστικοί πύραυλοι
Αυτή η συμφωνία της Τουρκίας με την Ιαπωνία δεν είναι κάτι... ξαφνικό. Παρόλο που τα ελληνικά μήντια προσπαθούν να παρουσιάσουν μια εικόνα “ξαφνιασμένου” για την ελληνική πλευρά, η αλήθεια είναι ότι η Τουρκία εδώ και καιρό προσπαθούσε να δημιουργήσει όλες τις υποδομές όχι μόνο για τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας, αλλά και ξεκάθαρα για να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Και μάλιστα έχει ήδη προχωρήσει σε μια σειρά κινήσεων, προκειμένου να μπορέσει να αποκτήσει και βαλλιστικούς πυραύλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το δημοσίευμα του περασμένου Οκτωβρίου: “Ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Άγκυρα, Φράνσις Ριτσιαρντόνε, εξέφραζε τη μεγάλη ανησυχία της Ουάσινγκτον για τις διαπραγματεύσεις που έκανε η τουρκική κυβέρνηση με την κινεζική εταιρεία CPMIEC για την αγορά πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς.
Οι δηλώσεις «εκνευρισμού» του Αμερικανού αξιωματούχου οφείλονταν στην απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας, η οποία συνεδριάζει υπό τον πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν, να ανατεθεί η παραγγελία στους Κινέζους επειδή έδιναν φθηνότερη τελική τιμή από τους αμερικανικούς Patriot ή το αντίστοιχο ευρωπαϊκό σύστημα.
Στις 7 Οκτωβρίου ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζων Κέρρυ και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Α. Ράσμουσεν, ο οποίος ήρθε αμέσως μετά στην Αθήνα για επίσημη επίσκεψη, εξέφρασαν ευθέως τις αντιρρήσεις τους καθώς το κινεζικό σύστημα δεν είναι συμβατό με τα ραντάρ του ΝΑΤΟ, ενώ συνεχίσθηκαν οι αμερικανικές αντιδράσεις με νέα παρέμβαση του πρεσβευτή στην Αγκυρα ότι «η συγκεκριμένη κινεζική εταιρία εξάγει πυρηνική τεχνολογία στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και τη Συρία».
Κι εδώ είναι το θέμα που θα πρέπει πραγματικά να εξετασθεί διεξοδικά και στην Ελλάδα η τουρκική απόφαση – αν τελικώς εκτελεσθεί καθώς ο υπ. Εξωτερικών Αχμετ Νταβούτγλου φρόντισε να κρατήσει κάποιες αποστάσεις επισημαίνοντας ότι οι αποφάσεις δεν έχουν οριστικοποιηθεί – καθώς η κυβέρνηση Ερντογάν δεν έχει αποκρύψει το πυρηνικό της όραμα...
Και όπως έγραψε ο καθηγητής Σαχίν Αλπάι στην εφημερίδα Ζαμάν (8/10) «μήπως στην επιλογή της Αγκυρας παίζουν ρόλο και οι αναζητήσεις της να αποκτήσει την ικανότητα παραγωγής πυρηνικών όπλων και οι φιλοδοξίες της για την κατασκευή πυρηνικής βόμβας;»
Πάντως προς το παρόν η κατασκευή του πυρηνικού σταθμούς στο Ακκούγιου που είχε ανατεθεί σε ρωσική εταιρεία έχει κολλήσει λόγω περιβαλλοντικών προβλημάτων.”
Αυτές οι κινήσεις συνδυαζόμενες μας δίνουν ξεκάθαρα το τι ακριβώς θέλει να πετύχει η Τουρκία.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής. Τι ακριβώς θέλει να κάνει η Ελλάδα.
Στην Ελλάδα το ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας και των πυρηνικών όπλων είχε θιχτεί από πολύ νωρίς. Ηδη από την δεκαετία του '50. Το πλούσιο σε λιγνίτη όμως υπέδαφος της χώρας μας – και οι εξαρτήσεις πολιτικών με την εξόρυξη του λιγνίτη – δεν οδήγησαν ποτέ σε κάποια σοβαρή σκέψη για την χρήση πυρηνικής ενέργειας. Επιπρόσθετα υπήρχε η πρόταση των ΗΠΑ, το 1957, για την εγκατάσταση τακτικών πυρηνικών όπλων και πυραύλων μέσου βεληνεκούς στο ευρωπαϊκό έδαφος, εντός του πλαισίου του ΝΑΤΟ, απασχόλησε έντονα την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα, καθώς έθετε μια σειρά από καίρια προβλήματα, πολιτικού, στρατηγικού και, πάνω από όλα, ηθικού χαρακτήρα, σε μία εποχή που ο Ψυχρός Πόλεμος μαινόταν.
Από εκεί και πέρα όμως και πέραν της “πιθανής” φιλοξενίας πυρηνικών ως νατοϊκών όπλων η χώρα μας δεν είχε ποτέ κάνει κάποια σοβαρή κίνηση για την απόκτηση πυρηνικών όπλων, όπως άλλωστε και οι περισσότερες νατοϊκές χώρες καθώς βρίσκονταν υπό την προστασία της πυρηνικής δύναμης Αμερικής.
Η μοναδική στιγμή που η Ελλάδα μπήκε στο ζήτημα των πυρηνικών ήταν κατά λάθος... όπως αποκάλυψε το defencenet: «Ο μύθος που κυκλοφορεί μεταξύ των στρατιωτικών συντακτών του υπουργείου Εθνικής άμυνας υποστηρίζει ότι όταν στα τέλη της περασμένης δεκαετίας, ο -τότε- υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος επισκεπτόμενος τη Μόσχα συζητούσε με ανώτατο Ρώσο αξιωματούχο τη προμήθεια “έξυπνων όπλων” για τις ανάγκες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, από λάθος στην μετάφραση οι Ρώσοι θεώρησαν ότι τίθεται ζήτημα απόκτησης πυρηνικών όπλων από την Ελλάδα με την βοήθεια της Ρωσίας.
Συγκεκριμένα ο μεταφραστής που είχε αναλάβει τη μετάφραση, μη εξοικειωμένος με τη σύγχρονη στρατιωτική ορολογία, απέδωσε τα “έξυπνα όπλα” που ζητούσε ο Α.Τσοχατζόπουλος, ως …”πυρηνικά όπλα”! Την αρχική έκπληξη του Ρώσου συνομιλητή έκπληκτος Ρώσος συνομιλητής την διαδέχθηκε η φράση "Το συζητάμε και αυτό"»!
Δυστυχώς από ό,τι αποδεικνύεται, αυτοί που δεν το συζητούσαν ήταν οι Έλληνες.
Τι πρόκειται όμως να πράξει τώρα η χώρα μας; Τι πρόκειται να κάνει εμπρός στο ενδεχόμενο μίας πυρηνικής – πολύ σύντομα – Τουρκίας; Θα παραμείνει απαθής; Για ακόμη μια φορά; Τι θα σημάνει για την χώρα μας μια οπλισμένη με πυρηνικά Τουρκία ακριβώς δίπλα μας;
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου