Η συναρπαστική ιστορία της σκληρής και βίαιης δυναστείας των Άσαντ

Η οικογένεια των Άσαντ στη Συρία, ελέγχει τη χώρα εδώ και τέσσερις δεκαετίες, έχοντας προκαλέσει ποτάμια αίματος πολιτών, εξαιτίας της αυταρχικότητας και των βίαιων μεθόδων με τις οποίες καταπνίγει τους αντιφρονούντες, παραμένοντας στην εξουσία.


Ο στρατιωτικός Χαφέζ αλ Άσαντ, πατέρας του σημερινού ηγέτη της χώρας, Μπασάρ, έγινε πρόεδρος της χώρας το 1971 έπειτα από ένα αναίμακτο πραξικόπημα του στρατού στο κυρίαρχο κόμμα Μπάαθ. Ο αλ Άσαντ επέλεξε τον δρόμο του αυταρχισμού στην άσκηση της εξουσίας, ενισχύοντας τον στρατό της χώρας και τις μυστικές υπηρεσίες της.

Ένθερμος εθνικιστής, επαινέθηκε για τον εκσυγχρονισμό και την εκβιομηχάνιση της Συρίας, αφού δεν ενίσχυσε μόνο τα σώματα ασφαλείας, αλλά και την οικονομία της χώρας.
Τα όποια θετικά, φυσικά, ξεχνιούνται μπροστά στη σφαγή της Χάμα το 1982, κατά την οποία στοχοποιήθηκαν τα μέλη των Αδελφών Μουσουλμάνων, κατηγορούμενα για δολοφονίες στελεχών του Μπάαθ.

Το μακελείο πραγματοποιήθηκε υπό την επίβλεψη του νεαρότερου αδερφού του Χαφέζ, Ριφάατ, με επιχειρήσεις πόρτα-πόρτα που είχαν ως αποτέλεσμα περίπου 40.000 θανάτους. Η σφαγή αυτή δεν ήταν φυσικά η μόνη. Για παράδειγμα, το 1980, στις φυλακές της Παλμίρα, περίπου 1.000 κρατούμενοι δολοφονήθηκαν στα κελιά τους.

Το 1983 ο Χαφέζ αλ Άσαντ αποσύρθηκε λόγω καρδιακών προβλημάτων, διορίζοντας μία επιτροπή που ανέλαβε τις τύχες της χώρας, αποκλείοντας όμως τον Ριφάατ από την ομάδα του.
Όπως είναι φυσιολογικό, σημειώθηκε ρήξη ανάμεσα στα δύο αδέρφια, η οποία οδήγησε στην εξορία του Ριφάατ δύο φορές, ακόμα και όταν εκείνος κατείχε κυβερνητικές θέσεις, το 1984 (αντιπρόεδρος Θεμάτων Ασφαλείας) και το 1998 (αντιπρόεδρος της χώρας).

Στο μεταξύ, ο Χαφέζ αλ Άσαντ, προάλειφε τον πρωτότοκο γιό του, Μπασίλ, για να αναλάβει την προεδρία. Ο Μπασίλ, υψηλόβαθμο στέλεχος του συριακού στρατού ήταν μια ισχυρή προσωπικότητα, ο οποίος, μάλιστα, είχε… απορρίψει τον άνδρα που διάλεξε για σύζυγό της η αδερφή του Μπουσρά, στέλνοντάς τον στη φυλακή.

Η μοίρα όμως ήταν το ίδιο σκληρή με τον Μπασίλ, αφαιρώντας του τη ζωή σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1994 σε ηλικία 33 ετών, προκαλώντας σοβαρό ζήτημα στην υπόθεση διαδοχή.
Ο Μπασάρ, αμέσως μεγαλύτερος μετά τον Μπασίλ, θεωρήθηκε υπερβολικά σχολαστικός και ότι ενδιαφερόταν περισσότερο για την ιατρική -και ιδιαίτερα για την οφθαλμιατρική- παρά για την διακυβέρνηση της χώρας. Ο Μαζντ, νεότερος των αδελφών Άσαντ δεν ήταν κατάλληλος για τον ρόλο του εκλεκτού, αφού φήμες τον ήθελαν εθισμένο στα ναρκωτικά και ότι υπέφερε από κατάθλιψη. Πέθανε σε ηλικία 43 ετών το 2009 από άγνωστη «χρόνια ασθένεια».

Η ιδιοσυγκρασία του άλλου υιού αλ Άσαντ, Μαχέρ, σε συνδυασμό με τη νεαρή του ηλικία, έφερε τελικά τον Μπασάρ στη θέση του εκλεκτού. Επέστρεψε από τη Βρετανία, έλαβε στρατιωτικές προαγωγές και του δόθηκε το δημόσιο προφίλ, του ατόμου που θα έβγαζε τη χώρα από τη δίνη της διαφθοράς. Ακόμα και το Σύνταγμα χρειάστηκε να αλλάξει για τον 34χρονο Μπασάρ αλ Άσαντ, αφού τα 40 χρόνια ήταν το κατώτατο ηλικιακό όριο για τον ηγέτη της χώρας.

Οι ενέργειες πάντως των νεαρότερων Άσαντ, του Μπασάρ και του Μαχέρ, ήταν ακριβώς ίδιες με αυτές των προσβυτέρων Χαφέζ και Ριφάατ, 30 χρόνια πριν. Η ιστορία επαναλήφθηκε και αυτή τη φορά ως τραγωδία. Από τον Μάρτιο του 2011, όταν ο συριακός λαός εξεγέρθηκε στα πλαίσια της Αραβικής Άνοιξης, τα άρματα μάχης και ο στρατός μίλησαν. Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει προ πολλού τους 4.000, ενώ λύση ακόμα δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Ο Μπασάρ αλ Άσαντ ισχυρίζεται ότι ποτέ δεν έδωσε εντολή να σκοτώσουν ή να ασκήσουν βία σε διαδηλωτές. «Μόνο ένας τρελός θα σκότωνε τους πολίτες του» είπε…

πηγή:  http://www.tsantiri.gr/