Το δικαίωμα του Ισραήλ να επιλέγει τους μετανάστες του!

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στην παγκοσμίως γνωστή εφημερίδα Haaretz με τίτλο: “Το δικαίωμα του Ισραήλ να επιλέγει τους μετανάστες του”. Αν αντικαταστήσουμε τις λέξεις Ισραήλ και Εβραίοι με την λέξη Ελλάδα και Έλληνες και την λέξη Ολοκαύτωμα παραδείγματος χάριν με την καταστροφή της Σμύρνης, ενώ στην θέση των Παλαιστινίων βάλουμε τους μουσουλμάνους ή τους Αφρικανούς, πιστεύουμε ότι πρόκειται για ένα άρθρο που θα μπορούσε να είχε γραφτεί σε αυτή εδώ την εφημερίδα.

 Αξίζει ως εκ τούτου να του ρίξουμε μια ματιά*:

«Εκείνοι που ζητούν από το Ισραήλ ν’ αφήσει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να συρρεύσουν ελεύθερα στη χώρα αγνοούν το ηθικό δικαίωμα κάθε εθνικού κράτους να προβαίνει σε διακρίσεις προς όφελος του λαού του.

Για να είμαι ειλικρινής, ζω τη ζωή μου εκτός των περιοχών όπου κατοικούν πρόσφυγες και μετανάστες αλλά, κάθε φορά που τους συναντώ, προσπαθώ να υιοθετώ μια ευχάριστη έκφραση. Οι σκέψεις για την κακή τους μοίρα είναι οδυνηρές. Κάθε φορά που η Βουλευτής του Likud, Miri Regev, και οι όμοιοί της υψώνουν τη φωνή τους για την απειλή που θέτουν οι πρόσφυγες, νιώθω αποτροπιασμό. Ούτε φυσικά με χαροποιούν ιδιαίτερα οι αναφορές για τα στρατόπεδα κράτησης, την αυστηρή νομοθεσία και τους επόπτες απέλασης. Εντούτοις, όταν ακούω τις καταγγελίες της άλλης πλευράς – εκείνους που φωνάζουν μόνο για την αδικία του τρόπου που συμπεριφέρεται το κράτος σε άτυχους ανθρώπους – εντυπωσιάζομαι πρώτιστα από τον σχεδόν αφόρητα διαφωτισμένο τόνο τους.

Η ομιλία τους επηρεάζεται καταρχήν από τη δημοφιλέστερη ένστασή τους – αυτή που μιλά για το γεγονός ότι είμαστε Εβραίοι, τα παιδιά ενός κατατρεγμένου λαού που είναι υποχρεωμένος να υιοθετήσει μια ηθική προσέγγιση απέναντι στους μετανάστες κυρίως επειδή οι πύλες άλλων χωρών ήταν κλειστές στους πρόσφυγες του Ολοκαυτώματος. Υπάρχει κάποια ειρωνεία στη χρήση αναλογιών του Ολοκαυτώματος από το "φωτισμένο στρατόπεδο" καθώς η ίδια γλώσσα θεωρείται ασεβής όταν χρησιμοποιείται από τη δεξιά αναφορικά με κινδύνους στην εθνική μας ασφάλεια.

Όσον αφορά στην πραγματική βελτίωση της κατάστασης, το ερώτημα δεν είναι αν έχουμε μια υποχρέωση στους πρόσφυγες αλλά ποια είναι η έκταση της υποχρέωσης αυτής. Ποιος είναι ο αριθμός των προσφύγων που το Ισραήλ είναι πρόθυμο και ικανό να δεχτεί; Το παράδοξο είναι ότι για να ενδιαφερθούμε για τους πρόσφυγες ως ανθρώπους, πρέπει πρώτα να τους αντιμετωπίσουμε ως αριθμούς.

Το θέμα των αριθμών έχει, φυσικά, οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά στοιχεία. Η ηθική, ωστόσο, δεν αφορά μόνο στην υποχρέωσή μας προς τους πρόσφυγες αλλά και στην ευγενή αρχή που ενσωματώνεται στον Νόμο της Επιστροφής.


Μπορεί ν’ ακουστεί περίεργο αλλά, λόγω της διαμάχης με τους Παλαιστίνιους και των δημοφιλών σήμερα πνευματικών απόψεων, είναι δύσκολο να συζητηθεί ως ηθικός ένας νόμος που δίνει προτεραιότητα στους Εβραίους. Πάντως, η υποχρέωση του κράτους – η οποία έχει ήδη αποδειχθεί με τα χρόνια κατά τη διάρκεια των κυμάτων της Εβραϊκής μετανάστευσης – ν’ απορροφήσει κάθε μετανάστη του λαού του αποτέλεσε την ηθική αιτιολόγηση για την ύπαρξή του παρά τις δυσκολίες εθνικής ασφάλειας και το γεγονός ότι η ίδρυσή του κράτους του Ισραήλ συνέβαλε στην αδικία που έγινε στους Παλαιστίνιους.

Πώς ακριβώς γίνεται ένας νόμος που κάνει διακρίσεις υπέρ των Εβραίων να μπορεί να θεωρηθεί ηθικός; Ο λόγος είναι ότι καθώς δεν έχουμε φθάσει στο τέλος των ημερών, ο κόσμος είναι χωρισμένος σε εθνικά κράτη. Αν κάθε κράτος υποχρεωνόταν να δείξει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον λαό του, ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος από μια παγκόσμια οπτική.

Εκείνοι που επιμένουν πεισματικά στην αποδοχή από το Ισραήλ, χωρίς διάκριση, κάθε μη-Εβραίου μετανάστη, δεν είναι πιο ηθικοί (ή πιο ρεαλιστές) από άλλους. Στην πραγματικότητα, είναι επιβεβλημένο ν’ απαντήσουν ειλικρινά σε κάποιες ερωτήσεις: Γιατί να πούμε ναι στους Αφρικανούς αλλά όχι στους Παλαιστίνιους που ζητούν το δικαίωμα της επιστροφής ή την οικογενειακή επανένωση;

Και αν οι Παλαιστίνιοι δικαιούνται όντως αυτά τα δικαιώματα, αναγνωρίζουν το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ ως Εβραϊκού και δημοκρατικού κράτους ή μήπως ο απόκρυφος στόχος τους είναι η δημιουργία ενός "κράτους για όλους τους πολίτες του;"

Οι διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης έχουν αλλάξει τον κόσμο κι έχουν προκαλέσει μαζικές μεταναστεύσεις. Τα ισχυρά κράτη πρέπει ν’ απορροφήσουν μέλη ξένων εθνών από πληγείσες περιοχές και να τα φροντίσουν. Η ελκυστικότητα του Ισραήλ στους μετανάστες πρέπει να εκληφθεί ως Σιωνιστικό επίτευγμα αλλά, χωρίς δημόσια διαβούλευση για την επιβολή ενός ορίου στον αριθμό των προσφύγων, καμία λύση δεν μπορεί να επιτευχθεί. Ποιος είναι ένας δίκαιος και λογικός αριθμός; Οι 20.000; Οι 50.000; Οι 100.000;


Η κυβέρνηση πρέπει να δώσει λογικές απαντήσεις. Μόνο ένα συμφωνηθέν όριο όμως θα επιτύχει τους δύο επιθυμητούς στόχους: Την κατάργηση της νομικής και λεκτικής σκληρότητας ενάντια σ’ εκείνους που περιλαμβάνονται στην ποσόστωση και την υπονόμευση των αξιώσεων ενάντια στο δικαίωμα του Ισραήλ να σκληρύνει τις προϋποθέσεις εισόδου και ακόμη και ν’ απελάσει, χωρίς τη συγκατάθεσή τους, όσους πέραν του ποσοστού αυτού έχουν περάσει παράνομα τα σύνορά του».
Πρόκειται περί ενός εμπεριστατωμένου και ουσιαστικού άρθρου το οποίο ζητά το αυτονόητο. Την επιβολή περιορισμών στην μετανάστευση και την θέσπιση ενός αριθμού – ορίου, το οποίο να ανταποκρίνεται στις δυνατότητες του κράτους.

Αναρωτιόμαστε όμως εάν ο ίδιος ο κ. Κοέν και οι εν ελλάδι ομόθρησκοί του (ή συμπατριώτες του, δεν μπορώ να πώ ότι έχω καταλάβει εάν ο όρος “εβραίος” είναι ξεκάθαρα θρησκευτικός, ξεκάθαρα εθνοτικός ή και τα δύο μαζί)  θα στήριζαν μία τέτοια πολιτική για το ελληνικό κράτος. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και την Αμερική πάντως οι εβραϊκές κοινότητες λειτουργούν υπέρ της μετανάστευσης, ενώ το ίδιο το Ισραήλ ακολουθεί μία εντελώς διαφορετική τακτική.


Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η διαφορετική αντιμετώπιση του ίδιου θέματος από την εβραϊκή διασπορά και τους Εβραίους του Ισραήλ; Και μάλιστα όταν η εβραϊκή διασπορά σε όλα τα θέματα φροντίζει να προσπαθεί να επηρεάζει την κοινή γνώμη των χωρών στις οποίες βρίσκεται υπέρ του Ισραήλ;

Και πολύ σημαντικότερο ερώτημα, έχει η Ελλάδα το δικαίωμα να επιλέγει τους μετανάστες της; Γιατί θα πρέπει να δέχεται όλη την Ασία και την Αφρική και να μην πει ότι θα δέχεται π.χ. μόνο μετανάστες από τις χώρες της Ευρώπης; Θα στηρίξουν άραγε μία τέτοια κατεύθυνση οι Εβραίοι της Ελλάδας;

* Την μετάφραση του κειμένου στα ελληνικά έκανε ο γνωστός Ζάν Κοέν


Δημήτρης Παπαγεωργίου



ΠΗΓΗ