«Θα έρθει ο καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα»

    «Θα έρθει ο καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα»
    Κοσμάς ο Αιτωλός


Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος


Η «ευτυχία» περισσεύει σε αυτή την χώρα ειδικά μετά τις τελευταίες εκλογές όπου όλος ο κόσμος «ανακουφίστηκε» γιατί δεν άλλαξε τίποτα και γιατί οι μεγάλοι «εθνοσωτήρες» του θα εξακολουθήσουν ανενόχλητοι το «σωτήριο» έργο τους να σώσουν αυτόν τον λαό που… πέφτει στον γκρεμό για χάρη τους. Τέτοιοι «σωτήρες» αξίζουν τα πάντα και αυτή η χώρα-πειραματόζωο, θα προσφέρει στον κόσμο το παγκόσμιο παράδειγμα της σωτηρίας δια της… αυτοκτονίας!

Είναι τόσο ωραία όλα σε αυτή την χώρα, ο ήλιος λάμπει λαμπρός, τα «σαΐνια» των κεντρικών δελτίων ειδήσεων αλωνίζουν ευτυχισμένα γιατί παραμένουν ακλόνητοι να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους στους έκθαμβους θεατές τους, οι πολιτικοί σωτήρες χαμογελούν με ανακούφιση καθώς για μια στιγμή φοβήθηκαν ότι θα ταρακουνηθούν από τις καρέκλες τους αλλά τελικά δεν έγινε τίποτα, οι ρασοφόροι υποκριτές πρωτοστατούν στο να κρατήσουν το ποίμνιο «εν ύπνω» και να μην αντιδρά γιατί αυτό αντίκειται, όπως κηρύττουν από τον άμβωνα, στον «καλό χριστιανό» που δεν πρέπει να μιλά όταν βλέπει να του παίρνουν το σπίτι και να καίνε την πατρίδα του.

Αλήθεια τι ευτυχία ξεχειλίζει σε αυτή την χώρα! «Αλήθεια πατέρα γιατί χαμογελά και χαίρεται όλος ο κόσμος;». Οι φυλακές γεμίζουν από ανέργους φοροφυγάδες γιατί δεν έχουν πια άλλα λεφτά να πληρώσουν στην εφορία, οι «πολιτικοί σωτήρες» με τις παχιές τσέπες και τις «χοντρές κοιλιές» καμαρώνουν γιατί κατάφεραν να οδηγήσουν τον ελληνισμό στον καινούργιο αιώνα μέσα από τα σίδερα της «σωτήριας» φυλακής του.

Αλήθεια τι ευτυχία κατακλύζει αυτή την χώρα όπου οι διανοούμενοι ασχολούνται με το ποια είναι η πιο όμορφη ευρωβουλευτίνα, με το πόσο ένα εθνικός ποδοσφαιριστής-ήρωας θα εκπροσωπήσει την χώρα μας στο ευρωκοινοβούλιο κάνοντας… απίθανες ντρίπλες, με τους δικαστές μας να ευλογούν και να λιβανίζουν όλη αυτή την «ευτυχία», τις πονηρές παραγραφές όλων των πολίτικων εγκλημάτων και έχουν τόσο μεγάλη χαρά που οι νόμοι γίνονται… κολ..αρτα και έτσι απαλλάσσονται από το…κοπιαστικό έργο τους!

Μεθαύριο οι τουρκικές φρεγάτες, που συνηθίζουν πλέον να κάνουν κρουαζιέρες έξω από το Σούνιο προς δόξα του ανερχόμενου ελληνικού τουρισμού, θα αποβιβάσουν τους Τούρκους κομάντος-τουρίστες στην Αττική και οι ευτυχισμένοι Νεοέλληνες θα τρίβουν τα χέρια του γιατί θα υπολογίζουν ότι έτσι θα αυξηθούν τα… τουριστικά έσοδα και η οικονομία θα αναπτυχτεί ακόμα πιο πολύ.

Μεθαύριο οι αριστεροί και οι δεξιοί της δυτικής Θράκης θα επιβάλουν, χάριν της «προόδου», σε όλο τον κόσμο της περιοχής να μαθαίνει υποχρεωτικά τουρκικά γιατί η γλωσσομάθεια είναι μεγάλο προσόν και στους σημερινούς καιρούς επιβάλλεται να μάθουν μια γλώσσα που σημειωτέον την μιλούν πάνω από εκατό εκατομμύρια.

Μεθαυρίο θα διδάσκουν υποχρεωτικά στα σχολεία αυτής της ευτυχισμένης χώρας πως πρέπει να προσκυνάμε τον Αλλάχ, γιατί δεν θα πρέπει να προσβάλουμε τα εκατομμύρια μουσουλμάνων που μας έκαναν την «χάρη» να έρθουν στην χώρα μας και να μας διδάξουν τον πολιτισμό τους.

Μεθαύριο θα επιβληθεί στα μικρά ελληνόπουλα υποχρεωτικά το μάθημα για την ομοφοβία, να μαθαίνουν υποχρεωτικά το πως συμπεριφέρονται οι λέσβιες και το πως μπορούμε να αλλάξουμε φύλο γιατί ο «πολιτισμός» προχωρεί και δεν πρέπει να μένουμε πίσω σε όλες αυτές τις σημαντικές αλλαγές.

Μεθαύριο οι ρασοφόροι υποκριτές θα ντυθούν με τα παρδαλά άμφια της παπικής αίρεσης και θα χαμογελούν σαν παρδαλά κοκόρια ευτυχισμένοι γιατί ο μεγάλος αρχιερέας τους, σαν λύκος με ένδυμα προβάτου, ευτυχισμένος θα έχει επιτύχει αυτό που δεν «κατάφεραν» επί τόσους αιώνες οι προκάτοχοι του, να ενώσει την «ιδιοκτήτη εκκλησία» του με τους σταυροφόρους που κατέστρεψαν και λεηλάτησαν την ίδια την Κωνσταντινούπολη.

Είναι τόσο μεγάλη η ευτυχία αυτής της χώρας που έτυχε να λέγετε Ελλάδα, (οι συνωνυμίες με άλλες περιπτώσεις κάποιας χώρας με τόσο μεγάλη ιστορία είναι απλώς τυχαίες), που πραγματικά μας… πνίγει.

Είναι τόσο μεγάλη η ευτυχία αυτής της χώρας, που οι κάτοικοι της αποφάσισαν να ξεχάσουν την γλώσσα, την θρησκεία, ακόμα και την ταυτότητα τους, προς χάριν της «προόδου» και της «σωτηρίας» τους.

Είναι η ευτυχία μιας χώρας όπου η προδοσία είναι εθνικό προτέρημα και αμείβεται πλουσιοπάροχα, όπου οι κάτοικοι της είναι υπερήφανοι που κατάργησαν την ιστορία τους που παράδωσαν την εθνική τους κυριαρχία στους ξένους σύγχρονους σταυροφόρους, που δόξασαν τον «έξω από εδώ» στην θέση του Θεού του αναχρονιστικού παρελθόντος τους.

Είναι τόσο μεγάλη η ευτυχία των κατοίκων αυτής της χώρας, που... δεν χώρεσε να την αναγράψουν με χρυσά γράμματα πάνω από το μνημείο, δηλαδή πάνω από το… μνήμα της ευτυχίας τους! Είμαστε άραγε τόσο ευτυχισμένοι;




ΥΓ. Όταν κάποτε διάβαινες την νύχτα τα σύνορα στον Έβρο έχοντας πίσω σου τους τζανταρμάδες και πατούσες ξανά το πόδι σου στα ευλογημένα χώματα της πατρίδας σου, έσκυψες ταπεινά και τα ασπάστηκες. Σήμερα αναρωτιέσαι, για ποιον έτρεχες τότε;



ΠΗΓΗ