Με συνέντευξή του στην ισπανική ιστοσελίδα publico.es, ο Φιλίπ Μενού, ανεξάρτητος Γάλλος δημοσιογράφος ο οποίος για πολλά χρόνια εργάστηκε στη δημόσια γαλλική τηλεόραση, τονίζει πως «η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο μιας τρομακτικής πολιτικής». Για εκείνον το παιχνίδι έγκειται στο να πειστούν οι λαοί πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της λιτότητας και να δεχθούν αγόγγυστα το μεγάλωμα της ψαλίδας των ανισοτήτων. Παράλληλα, μιλά για το μαύρο στην ΕΡΤ, αλλά και για τον αγώνα του Μανώλη Γλέζου που διεκδικεί τις γερμανικές αποζημιώσεις, χαρακτηρίζοντάς τον ως το «πραγματικό "μνημείο" στην Ελλάδα».
Ο ίδιος μιλά με αφορμή το μίας ώρας περίπου ντοκιμαντέρ του με θέμα την Ελλάδα. Στην ταινία «Η Ελληνική Θύελλα», ο Μενού έχει σε πρώτο πλάνο τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης σε οικονομικό, αλλά και κοινωνικό επίπεδο. Δίνει λόγο να ακουστούν εργαζόμενοι, ακτιβιστές, οικονομολόγοι, γιατροί, υπουργοί, άνεργοι, φιλόσοφοι... Ο Μενού επιχείρησε να αναδείξει τα δίκτυα αλληλεγγύης που δημιουργήθηκαν μέσα στα χρόνια της κρίσης στη χώρα μας, προκειμένου να βοηθηθούν οι πληγέντες από την οικονομική θύελλα.
Οπως αναφέρει ο δημοσιογράφος της ισπανικής ιστοσελίδας που του πήρε τη συνέντευξη, το ντοκιμαντέρ «είναι η οπτική γωνία της κρίσης, όπως αυτή μπορεί να ιδωθεί από μέσα, μιας Ελλάδας σαν πειραματόζωο. Εξάλλου, η ταινία ανοίγει τη συζήτηση για την κρίση στην ευρωζώνη, παραδομένη στον οικονομικό καπιταλισμό. Ενα ντοκιμαντέρ που λειτουργεί ως φωνή αφύπνισης και εγρήγορσης».
Ο Μενού καλείται στη συνέντευξη, η οποία αναδημοσιεύεται και από το κουβανικό μέσο ενημέρωσης cubadebate.cu, να απαντήσει στην ερώτηση του Alex Αnfruns, η οποία αφορά στο πώς αναδεικνύει τον ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης αναφορικά με την ελληνική κρίση. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, ο Μενού αποτυπώνει το πώς τα ΜΜΕ αιτιολογούν ή ακόμη και δικαιολογούν αυτόν τον πραγματικό πόλεμο σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο εναντίον της Ελλάδας. «Πώς εξηγείτε αυτή την αντιστροφή των ρόλων, το να μετατρέπεται δηλαδή το θύμα, εν προκειμένω οι έλληνες πολίτες, σε υπεύθυνους για την κρίση;» ρωτά ο Αnfruns τον Μενού.
Η πραγματική αιτία της κρίσης είναι η απόκρυψη μιας συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής λιτότητας κατά του λαού και υπέρ των κερδοσκόπων
«Ξεκίνησα τα γυρίσματα με βάση το ίδιο σκεπτικό. Ημουν εξοργισμένος με το γεγονός πως οι Έλληνες από την αρχή της κρίσης παρουσιάζονταν ως οι υπεύθυνοι μιας κατάστασης της οποίας ήταν θύματα» λέει ο γάλλος ντοκιμαντερίστας και προσθέτει πως «έπειτα από αυτό, προχώρησα περαιτέρω στο να προσδιορίσω τις πραγματικές αιτίες της κρίσης. Αυτές οι φήμες και η παραπληροφόρηση εξυπηρετούσαν έναν και μόνο σκοπό: να αποκρύψουν μια οικονομική πολιτική η οποία επιβάλλει μια τρομερή λιτότητα στον ελληνικό λαό και τις δημόσιες υπηρεσίες, μέσω μιας μαζικής μεταφοράς των κρατικών κεφαλαίων στη διεθνή κερδοσκοπία».
Ο Φιλίπ Μενού
«Βέβαια, δεν πρόκειται μόνο ελληνικό δημόσιο χρήμα, αλλά και ευρωπαϊκό» διευκρινίζει ο Μενού και συμπληρώνει: «Με ένα υποτιθέμενο πακέτο διάσωσης, οι Ευρωπαίοι πλήρωσαν 45 δις ευρώ, από τα οποία όμως ο ελληνικός λαός και η πραγματική οικονομία δεν είδαν ούτε κατά διάνοια. Αυτό δείχνει η ταινία: αυτές τις μεγάλες ποσότητες χρημάτων που κατευθύνονται απευθείας στις τσέπες των δανειστών οι οποίοι είδαν κέρδος που πολλές φορές ξεπερνούσε το 20%».
Ο Αnfruns ρωτά τον γάλλο δημοσιογράφο σχετικά με την ευθύνη που φέρουν τα μίντια στην προκατειλημμένη παρουσίαση της πραγματικότητας στην Ελλάδα.
Το ζητούμενο είναι ο κόσμος να πιστέψει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση
Σε αυτό το σημείο ο Μενού επισημαίνει τον ρόλο των γερμανικών μέσων ενημέρωσης και κυρίως της Bild, της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας στην Ευρώπη, ο οποίος κατά τον γάλλο ντοκιμαντερίστα είναι πολύ σημαντικός στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Ο Μενού επισημαίνει ότι «η προσέγγιση αυτή δεν είναι προκατειλημμένη μόνο για την ελληνική πραγματικότητα, αλλά και για την κρίση σε όλη την Ευρώπη. Ακόμα και ο Γαλλικός Τύπος αν και είναι λιγότερο "βίαιος" (στη διατύπωσή του σε σχέση με τη Bild), ωστόσο χρησιμοποιεί εξ ίσου χρήσιμες (για τον σκοπό) φράσεις, όπως "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» οι οποίες μεταφράζονται σε "λιτότητα που επιβλήθηκε στον λαό", «να ηρεμήσουν οι αγορές" ή «να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη"».
«Το ζητούμενο είναι να διατηρήσουμε τη μοιρολατρική στάση απέναντι σε ένα νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, αυτή του "δεν υπάρχει άλλη επιλογή", όπως μου είχε δηλώσει η Μάργκαρετ Θάτσερ» τονίζει ο Μενού και προσθέτει: «Η δύναμη αυτής της ιδεολογίας που πλέον κυριαρχεί, έγκειται στο να πειστούν οι άνθρωποι πως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική ιδεολογία».
Η κρίση δεν είναι τίποτε άλλο από μια βάναυση και συνεχώς αυξανόμενη ψαλίδα των ανισοτήτων
«Ακόμα κι εγώ χρησιμοποιώ τη λέξη "κρίση" με την έννοια που το κάνει όλος ο κόσμος, για λόγους ευκολίας, αν και αναμφίβολα δεν είναι η κατάλληλη. Αυτή η κρίση δεν είναι μια καταστροφή, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Είναι μια ολοένα και πιο σκόπιμη, πιο βάναυση αύξηση των ανισοτήτων» τονίζει ο Μενού.
Το μαύρο στην ΕΡΤ έγινε καθ' υπόδειξιν της Τρόικα
Στο ντοκιμαντέρ αναδεικνύεται και το πολυσυζητημένο και αιφνιδιαστικό κλείσιμο της ΕΡΤ στις 11 Ιουνίου του 2013. Ο γάλλος δημοσιογράφος αναδεικνύει το γεγονός ότι η κυβέρνηση καθ' υπόδειξιν της Τρόικα έπρεπε να μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων κι έτσι αποφάσισε εν μία νυκτί να κλείσει τη δημόσια τηλεόραση. «Το γεγονός προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο», ωστόσο, υπήρξε ένας ακόμη αιφνιδιασμός από πλευράς κυβέρνησης. Ενώ όλοι περίμεναν τα ΜΑΤ να διαλύσουν την κατάληψη των εργαζομένων, τελικά υπό τον φόβο των αντιδράσεων αυτό δεν γίνεται. Ετσι, οι εργαζόμενοι κατάφεραν επί πέντε μήνες να αυτοδιαχειριστούν μοναδικά, κατά τον Μενού, το πάλαι ποτέ κρατικό κανάλι. Τελικά, στις 7 Νοεμβρίου και πάλι καθ' υπόδειξιν της Τρόικα, σύμφωνα με τον γάλλο ντοκιμαντερίστα, η αστυνομία έβγαλε τους πρώην εργαζόμενους από το κτίριο.
Ο Μανώλης Γλέζος είναι το πραγματικό «μνημείο» στην Ελλάδα
Παράλληλα, ο Μενού μιλά στη συνέντευξή του και για «το πραγματικό "μνημείο" στην Ελλάδα, που για εκείνο είναι ο 92χρονος Μανώλης Γλέζος. Πρόκειται για τον άνθρωπο που συνεχίζει τον αγώνα διεκδίκησης του κατοχικού δανείου από τη Γερμανία για τις ζημίες που υπέστη η Ελλάδα από την κατοχή των Ναζί. Ο Μενού ενημερώνει τους ισπανόφωνους αναγνώστες πως το δάνειο που είχε πάρει τότε η ναζιστική Γερμανία από την Τράπεζα της Ελλάδος αντιστοιχεί σε σημερινά 162 δις ευρώ. «Με λίγα λόγια (είναι) το μισό από τωρινό χρέος της Ελλάδας και προέρχεται όλο από την αδιαλλαξία της Γερμανίας» δηλώνει ο Μενού στο publico.es.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου