Ο Μεγάλος Αδελφός ζει

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Πνιγμένοι στη δική μας κρίση, δυστυχώς παραβλέπουμε τη μεγάλη κρίση της δυτικής δημοκρατίας και την επίθεση που εξαπέλυσαν εναντίον της οι μυστικές υπηρεσίες ΗΠΑ και Βρετανίας. Oσα διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες στην διεθνή διπλωματία, με την έκδοση του πρώην υπαλλήλου της NSA Εντουαρντ Σνόουντεν είναι βγαλμένα από τις πιο εφιαλτικές σελίδες του οργουελιανού «1984».

Οι αποκαλύψεις του νεαρού Αμερικανού, ο οποίος μπορεί να χαρακτηριστεί ήρωας της παγκόσμιας δημοκρατίας, συγκλονίζουν. Οι μυστικές υπηρεσίες δύο κατ’ εξοχήν δημοκρατικών χωρών είχαν αναπτύξει ένα δίκτυο υπολογιστών που έγινε ο Παγκόσμιος Μεγάλος Αδελφός. Κατέγραφαν, αποθήκευαν και επεξεργαζόταν τις προσωπικές επικοινωνίες δισεκατομμυρίων πολιτών χωρίς καμιά δημοκρατική ή ηθική νομιμοποίηση. Πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη και οι πολιτικές ηγεσίες των δύο χωρών -κρίμα Μπαράκ Ομπάμα!- δεν ντρέπονται να σκούζουν ότι τους... κλέβουν! Eτσι, κάνουν αυταρχικούς κυβερνήτες, σαν τον Βλαντιμίρ Πούτιν, να μοιάζουν με υπερασπιστές των δικαιωμάτων των πολιτών, όσων δηλαδή δεν μπορούν να αντισταθούν στην αμερικανοβρετανική αυθαιρεσία.

Δεν ξέρουμε αν θα καταφέρουν οι αμερικανικές αρχές να εκδοθεί στις ΗΠΑ ο Εντουαρντ Σνόουντεν ώστε να δικαστεί για... κατασκοπεία (άλλο οργουελιανό χαρακτηριστικό κι αυτό: είναι newspeak να κατηγορούν για κατασκοπεία οι ωτακουστές όλης της οικουμένης αυτόν που τους αποκάλυψε). Το ιδανικό θα ήταν να μαθαίναμε περισσότερα για την επίθεση στα δικαιώματα των πολιτών όλων των χωρών που εξαπέλυσε ο αμερικανοβρετανικός άξονας. Να ξέρουμε τουλάχιστον πώς λειτουργεί ο Μεγάλος Αδελφός και να πάρουμε τα μέτρα μας. Oπως και να έχει το πράγμα όμως, οι ευρωπαϊκές αρχές -οι οποίες, εκ των πραγμάτων, έχουν γίνει το τελευταίο οχυρό της Δημοκρατίας στον κόσμο- οφείλουν να δράσουν άμεσα. Να συνδράμουν έστω πολιτικά στον αγώνα του Εντουαρντ Σνόουντεν και να πρωτοστατήσουν στην αποκάλυψη των αισχρών πρακτικών που μετέρχονται οι κυβερνήσεις Ομπάμα-Κάμερον, πρακτικών που θα έκαναν τους πατέρες των εθνών τους να ντρέπονται για το κατάντημα των πολιτικών τους απογόνων.

«Το τίμημα της Δημοκρατίας είναι η αιώνια επαγρύπνηση», είχε γράψει κάποτε ο μεγάλος Τόμας Τζέφερσον. Αυτό που δεν μπορούσε ο δυστυχής να φανταστεί ότι αυτή η επαγρύπνηση πρέπει πλέον να είναι στόχος τις κυβερνήσεις του κράτους, τις οποίες με πολύ αγώνα θεμελίωσε ως δημοκρατία.



ΠΗΓΗ