Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

Η Τουρκία επιστρέφει στις ιδρυτικές της αρχές (μέρος Α')


Του Dara Cibran*


«Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία, ούτε ασφάλεια» 

Benjamin Franklin


Η ανθρωπότητα διανύει ιστορικές στιγμές. Ζούμε εκ νέου έναν «Πόλεμο Μοιρασιάς».
Η Μέση Ανατολή κλονίζεται ξανά. Η «τάξη» που επιβλήθηκε στη δεκαετία του '20 μέσω της Κοινωνίας των Εθνών τινάζεται στον αέρα. Ο κοινωνικός ιστός των κοινωνιών αυτών διαλύεται γεγονός που αποδεικνύεται με την εμφάνιση και την δράση του ισλαμικού κράτος. Δεν υπάρχει πλέον το κυρίαρχο Ιρακινό κράτος και η Συρία που γνωρίζαμε έως σήμερα.

Η Μέση Ανατολή επιστρέφει 100 χρόνια πίσω – με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά θα παίξουν τον κυρίαρχο ρόλο οι λαοί της περιοχής, οι διαφορετικές εθνικές και θρησκευτικές ομάδες, που σημαίνει κυρίως, ότι για τη χάραξη των συνόρων θα πρέπει υποχρεωτικά να επανεξεταστεί από την αρχή το ζήτημα της ανεξαρτησίας των Κούρδων και τα δικαιώματα των Αράβων σουνιτών στη Συρία και το Ιράκ.

Κατά τον προηγούμενο αιώνα, έγιναν δύο Πόλεμοι Μοιρασιάς και μεγάλες αναταραχές. Οι λαοί αλληλοσκοτώθηκαν, ο κόσμος μοιράστηκε ξανά και ξανά με αποτέλεσμα ο χάρτης και η ισορροπία δυνάμεων να έχουν αλλάξει αρκετές φορές.

Στο τέλος του Α ́ Παγκόσμιου Πόλεμου, αναδύθηκαν νέα "έθνη κράτη" από τα στάχτη των διαλυμένων κυρίως αυτοκρατοριών. Ο κόσμος πρώτα έγινε διπολικός και ύστερα ψυχροπολεμικός. Στη δεκαετία του ’60, συγκλονίστηκε από τους αντί-αποικιακούς πολέμους της εθνικής απελευθέρωσης. Η γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 14 Δεκέμβριου του 1960 αποφάσισε την απόδοση ανεξαρτησίας σε Αποικιακά Κράτη. Αρκετά νέα έθνη-κράτη εμφανίστηκαν κυρίως στην Αφρική, όμως η μοίρα των Κούρδων δεν άλλαξε. Το Κουρδιστάν παρέμεινε διαμελισμένο σε 4 κομμάτια με αποικιακό καθεστώς υπό την κατοχή της Τουρκιάς, Ιράν, Ιράκ και Σύριας.

Οι Κούρδοι ολόκληρο τον προηγούμενο αιώνα αγωνίστηκαν κατά της αποικιοκρατίας, έζησαν γενοκτονίες και εξορίες και υπέστησαν απίστευτο πόνο, εντούτοις ο 21ος αιώνας τους βρίσκει ακόμα ως αποικία και όχι ως κυρίαρχο κράτος. Ηττήθηκαν αρκετές φορές στις μάχες, άλλες φορές υποχώρησαν σε διαπραγματεύσεις, ποτέ όμως εγκατέλειψαν το όραμα τους για την δημιουργία ενός ανεξάρτητου, ενωμένου και δημοκρατικού Κουρδιστάν.

Ο πόλεμος στην μέση ανατολή διεξάγεται, χωρίς οι Κούρδοι να έχουν συντελέσει στην έναρξή του. Όλα ξεκίνησαν όταν η Κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης από 01/01/2014 διέκοψε τη χρηματοδότηση προς το Κουρδιστάν προφασιζόμενη ότι οι Κούρδοι έχουν συνάψει συμφωνίες για την εξαγωγή πετρελαίου χωρίς την έγκριση της Βαγδάτης. Υπό αυτές της συνθήκες ,ο Πρόεδρος της Περιφερικής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί, στις αρχές του Ιουνίου έθεσε το θέμα της απόσχισης της Κουρδικής περιοχής από το υπόλοιπο Ιράκ.

Σε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που έντονες συζητήσεις περί απόσχισης του Κουρδιστάν γίνονταν όλο και πιο έντονες και το αίτημα της ανεξαρτησίας όλο και πιο επιτακτικό, η ισλαμική οργάνωση με βαρύ οπλισμό που εφοδιάστηκε κυρίως από την Τουρκία και με την υποστήριξη του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας, κατευθύνθηκε από τη Σύρια προς το Ιράκ. Καταλείφθηκε η πόλη Μουσουλι χωρίς καμιά αντίσταση του ιρακινού στρατού.

Το Ισλαμικό Κράτος δεν κατευθύνθηκε προς τη Βαγδάτη αλλά στράφηκε προς το Κουρδιστάν με υπερσύγχρονα όπλα που προμηθεύθηκε από τη Μουσουλι. Ο κόσμος παρακολούθησε για άλλη μια φόρα ως απλός παρατηρητής την τραγωδία των Κούρδων και άλλων θρησκευτικών και πολιτισμικών ομάδων. Ξεριζώθηκαν οι χριστιανοί από την Μουσουλι και οι Γιεζιδι κούρδοι από την περιοχή Σένγκαλ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ισλαμική αυτή οργάνωση υποστηρίζεται από τα σουνιτικα κράτη όπως το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, από την Τουρκία, και άλλες πολιτικές δυνάμεις εκφραστές του αραβικού εθνικισμού με την Σουνιτική του ερμηνεία στην Σύρια, Ιορδανία και Ιράκ.

Με αλλά λόγια τα κράτη και οι πολιτικές δυνάμεις που είναι γνωστές για την αντι-κουρδική τους στάση εξαπέλυσαν πόλεμο μέσω του ισλαμικού κράτους στους Κούρδους με στόχο να εμποδίζουν για ακόμη μία φορά την δημιουργία Κουρδικού Κράτους.

Οι Κούρδοι, με την βοήθεια κυρίως των ΗΠΑ και της δυτικής συμμαχίας, έχουν σταματήσει την προέλαση των τζιχατιστων στο Κουρδιστάν και ήδη έχουν περάσει στην αντεπίθεση. Σχεδόν όλες οι πόλεις που πέρασαν στα χέρια των τζιχαντιστων απελευθερώθηκαν από τις Κουρδικές δυνάμεις.

Καθώς υποχωρεί χτυπημένο βάρια το ισλαμικό κράτος από το Κουρδιστάν στο Ιράκ, αυτή τη φόρα στράφηκε και άνοιξε μέτωπο με τους Κούρδους στη Σύρια για λογαριασμό της Τουρκίας. Ο σκοπός είναι να ελέγξει το Κουρδιστάν που βρίσκεται υπό κατοχή της Σύριας στο Βορά, ώστε να ανακόψει τη σχέση των δυο κομματιών του Κουρδιστάν, με απώτερο σκοπό να μην έχουν δίοδο οι Κούρδοι στη μεσόγειο.

Η Τουρκία, εφοδιάζοντας φανερά πια την ισλαμική οργάνωση για να πολεμήσει τους Κούρδους, επιδιώκει πρώτα από όλα να μην δημιουργηθεί το Κουρδικό κράτος, και δεύτερον να παίξει ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, η οποία διαλύεται και θα διαμορφωθεί εκ νέου.

Ο χάρτης της μέσης ανατολής θα αλλάξει. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Κούρδοι, που είναι ο μοναδικός λαός με περίπου 45 εκατομμύρια στον κόσμο χωρίς κράτος, είναι να υπερασπίσουν την πατρίδα τους και να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος.

Το γιατί η Τουρκία ξαφνικά επιστρέφει στις ιδρυτικές της αρχές και ανοίγει μέτωπα με τους Κούρδους στην ευρύτερη περιοχή (Ιράκ, Σύρια και Τουρκία) και αναγκάστηκε να ανοίξει την βάση Incirlik στο Adana αποτελεί θέμα άλλου άρθρου.



* Ο Dara Cibran είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Πάντειο Παν/μιο


ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου