Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

Ο Ιωσήφ Στάλιν ήθελε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο και γι’ αυτό δολοφονήθηκε;

«Ένας ειλικρινής διπλωμάτης είναι σαν στεγνό νερό ή ξύλινο σίδερο»

Ιωσήφ Στάλιν (1879-1953)

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ (5 Μαρτίου του 1953)


Στις 5 Μαρτίου του 1953, πέθανε ο σοβιετικός άρχοντας Ιωσήφ Στάλιν. Η πολιτική του καριέρα ως δικτάτορα εκατομμυρίων ψυχών μελετήθηκε με χειρουργική συνέπεια τα χρόνια που ακολούθησαν. Αλλά το τέλος του εξακολουθεί να προβληματίζει. Πέθανε από φυσική αιτία (μια αναπάντεχη εγκεφαλική αιμορραγία) ή δολοφονήθηκε γιατί ήταν έτοιμος να ρίξει τη Σοβιετική Ένωσε σε έναν πόλεμο που οι άνθρωποί της δεν ήταν σε θέση να πολεμήσουν;



Τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου, ο στενός κύκλος του Στάλιν, οι Λαυρέντι Μπέρια, Νικήτα Κχρούτεφ, Νικολάι Μπουλγκάνιν και Τζόρτζι Μαλένκοφ, είδαν μια ταινία στο Κρεμλίνο και αποσύρθηκαν στο εξοχικό του Στάλιν, 10 λεπτά έξω από τη Μόσχα, για μια ακόμη νύχτα φαγοποτιού. Τις πρώτες πρωινές ώρες, όλοι οι καλεσμένοι είχαν επιστρέψει στα σπίτια τους στη Μόσχα. Αυτό που ακολούθησε ήταν έξω από τα συνηθισμένα για έναν άνδρα τόσο παθιασμένο με την ασφάλεια όσο ο Στάλιν. Έδωσε μια εντολή στους φρουρούς του να κοιμηθούν και να ξεκουραστούν, και σε καμιά περίπτωση να μην τον ενοχλήσουν. Αυτή η αλλαγή στη συνήθεια του Στάλιν προβλημάτιζε επί χρόνια τον Ρώσο ιστορικό Έντβαρντ Ραντζίνσκι, ο οποίο προσπάθησε να εντοπίσει και να ανακρίνει τους φρουρούς του Στάλιν εκείνης της νύχτας. Μόνο πρόσφατα, κατάφερε να εντοπίσει τον Πιοτρ Λοζγκατσέφ.
Η μαρτυρία του Λοζγκατσέφ για εκείνη τη νύχτα προκάλεσε τον Ραντζίνσκι να υποθέσει τι πραγματικά συνέβη. Ο φρουρός επιβεβαίωσε ότι δεν ήταν ο Στάλιν που έδωσε την εντολή στους φρουρούς να φύγουν, αλλά ο αξιωματικός της φρουράς, Χρουσταλέφ. Ο Στάλιν ούτως ή άλλως κορόιδευε τους φρουρούς λέγοντας «Θέλεις να πας για ύπνο;» και κοιτώντας τους στα μάτια, διηγείται ο Λοζγκατσέφ: «Σιγά να μην τολμούσαμε! Αλλά όταν πήραμε την εντολή από τον αξιωματικό, φύγαμε χωρίς δεύτερη κουβέντα…» Οι φρουροί κοιμήθηκαν ως το πρωί, και όπως φαίνεται, το ίδιο και ο Στάλιν. Αλλά η ώρα περνούσε, και ο Στάλιν δεν ξυπνούσε. Έφτασε περίπου 2 το μεσημέρι, αλλά κανένας δεν τολμούσε να μπει στα δωμάτιά του. Δεν είχαν το δικαίωμα να τον ενοχλήσουν, εκτός κι αν τους καλούσε ο ίδιος προσωπικά. Στις 6 και μισή το απόγευμα, ένα φως άναψε στα δωμάτια του δικτάτορα και έτσι οι φρουροί χαλάρωσαν λιγάκι. Αλλά περίπου στις 10 το βράδυ, είχαν αρχίσει πάλι να ανησυχούν. Ο Λοζγκατσέφ τελικά στάλθηκε να δει τι ακριβώς συνέβαινε. «Τον πλησίασα και είπα «Σύντροφε Στάλιν, τι συμβαίνει;» Είχε ουρήσει πάνω του την ώρα που ξάπλωνε. Έκανε κάποιο παράξενο ήχο, σαν «Ντζ Ντζ». Το ρολόι του και το φύλλο της Πράβντα ήταν πεσμένα στο πάτωμα. Το ρολόι έδειχνε 6 και μισή. Τότε πρέπει να συνέβη ό,τι του συνέβη.»




Οι φρουροί έτρεξαν να ειδοποιήσουν τους φίλους του Στάλιν, το Πολίτμπουρο. Η βραδύτητά τους όμως στο να αντιδράσουν ή έστω να καλέσουν ιατρική βοήθεια ήταν αυτή που έβαλε την αμφιβολία στο νου του ιστορικού Ραντζίνσκι. Γνώριζαν άραγε τι συνέβαινε από πριν και για αυτό δεν έτρεξαν στο πλευρό του «γέρου»; Ο ιστορικός λέει «Ναι!» και υποθέτει ότι ο Στάλιν δηλητηριάστηκε από τον αρχιφρουρό του, Χρουσταλέφ, που υπάκουε στις διαταγές του αρχηγού της KGB, Λαβρέντι Μπέρια. Και ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος της δολοφονίας;

«Τα άτομα που περιτριγυρίζουν τον Στάλιν καταλάβαιναν ότι ο Στάλιν ήθελε τον πόλεμο –τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο!– και είχε αποφασίσει να ετοιμάσει τη χώρα για αυτόν», λέει ο Ραντζίνσκι. «Έλεγε «έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε μια κομμουνιστική Ευρώπη αλλά πρέπει να βιαστούμε». Αλλά ο Μπέρια, ο Χρούστεφ, ο Μαλένκοφ και κάθε φυσιολογικό άτομο καταλάβαινε ότι ήταν τρομερό να ξεκινήσουν έναν πόλεμο ενάντια στην Αμερική, γιατί η Ρωσία δεν είχε οικονομία. Δεν ήταν μια φτωχή, αλλά μια υπέρ-φτωχή χώρα που είχε καταστραφεί από τη γερμανική εισβολή, μια χώρα που δεν είχε άλλη περιουσία παρά μόνο πυρηνικούς πυραύλους. Για αυτό ο Στάλιν ξεκίνησε την αντι-σημιτική του εκστρατεία, ήταν μια αφορμή. Ζητούσε απάντηση από την Αμερική. Και ο Μπέρια γνώριζε ότι ο Στάλιν είχε σχεδιάσει στις 5 Μαρτίου να ξεκινήσει μια απέλαση των Εβραίων από τη Μόσχα».



Το Φεβρουάριο του 1953 ο Στάλιν ξεκίνησε την κατασκευή τεσσάρων πελώριων στρατοπέδων-φυλακών, στο Καζακστάν, στον Αρκτικό Βορρά και στη Σιβηρία. Οι περισσότεροι συμφωνούν πως ίσως αυτά τα στρατόπεδα να σηματοδοτούσαν μια νέα εκστρατεία τρόμου, ως απόηχο της Τελικής Λύσης του Χίτλερ, που αυτή τη φορά απευθύνονταν αποκλειστικά στους Εβραίους. Ο Στάλιν ξεκίνησε από το 1948 μια αντισημτική εκστρατεία, κλείνοντας εβραϊκά θέατρα, συναγωγές, εφημερίδες και εκδοτικούς οίκους. Η εκστρατεία του είχε ως στόχο και Εβραίους γιατρούς. τους οποίους κατηγόρησε πως προσπαθούσαν να δηλητηριάσουν τους μη Εβραίους ασθενείς ή ότι προσπαθούσαν να τους δολοφονήσουν στο χειρουργικό τραπέζι.

Η παράνοια του είχε φθάσει στο απροχώρητο. Αφού έκανε ένα ιατρικό τσεκ απ στον γιατρό, καθηγητή Βιβογκράντοφ, και δεν του άρεσαν τα αποτελέσματα, ζήτησε τη σύλληψη του καθηγητή ως «πράκτορα του διεθνή Σιωνισμού»!

1943, Germany — Original caption: State Department documents made public February 18, 1968 disclose that Joseph Stalin’s oldest son, Yakov, was shot to death in a German prison camp in the spring of 1943 after pleading: Guard, shoot me! Details of Yakov Stalin’s death, an act bordering on suicide, were captured by the Allied forces in Germany in 1945, but were kept secret, even from Stalin, to spare him pain. Yakov’s body rests against barbed wire after he was slain. — Image by © Bettmann/CORBIS


Όπως πάντα στη Ρωσία, η μια συνωμοσία διαδέχεται την άλλη. Κάποιοι αναφέρουν ότι λεωφορεία είχαν μαζευτεί γύρω από τη Μόσχα, με σκοπό να μαζέψουν τους Εβραίους. Άλλοι μιλούν για ειδικούς «σταύλους» που δημιουργήθηκαν για να στεγάσουν τους εξόριστους στο Καζακστάν. Αλλά ενώ το δράμα ξετυλιγόταν τις επόμενες μέρες στο εξοχικό του Στάλιν, οι πολίτες της Σοβιετικής Ένωσης πανικοβάλλονταν ως αντίδραση για το θάνατο του αρχηγού τους. Πολλοί ήταν αυτοί που δάκρυσαν για τον άνδρα που αποκαλούσαν «Πατέρα», «Δάσκαλο», μέχρι και «Θεό». Άλλοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα αντάλλασσαν κρυφά χαμόγελα και ήλπιζαν ότι τα πράγματα πλέον θα άλλαζαν.




Στις 9 και 50 της 5 Μαρτίου ο Στάλιν πέθανε. Την επόμενη μέρα το σώμα του τοποθετήθηκε στην Κόκκινη Πλατεία. Τελικά στις 9 Μαρτίου, το φέρετρο του μεταφέρθηκε σε στρατιωτικό όχημα από την Αίθουσα των Κιόνων στο Μαυσωλείο του Λένιν, στην Κόκκινη Πλατεία. Ο Γκρόργκι Μαλένκοφ, ο Λαβρέντι Μπέρια και ο Βιάτσεσλαβ Μολότοφ έβγαλαν επικήδειο λόγο και στη συνέχεια το φέρετρο του Στάλιν τοποθετήθηκε στο μαυσωλείο. Κάποιο δεν άντεξαν και θρήνησαν δημόσια για τον «πατερούλη» τους, σαν να ήταν ο μεγαλύτερος ηγέτης. Εκατομμύρια πήγαν για να τον αντικρίσουν μια τελευταία φορά. Φημολογείται ότι εκατοντάδες πέθαναν ποδοπατημένοι από το τεράστιο πλήθος. Για άλλους, για τους αντιφρονούντες, αυτό που ζούσαν ήταν ένα θαύμα, γιατί πλέον κείτονταν νεκρός, εκείνος που εξαιτίας του είχαν χάσει τη ζωή τους περίπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι.αρχείο λήψης



Eξηνταδύο χρόνια από τότε, οι φήμες συνωμοσιών και δολοπλοκιών συνεχίζονται. Για έναν τύραννο σαν τον Ιωσήφ Στάλιν ένας απλός θάνατος θα ήταν λίγος…



Παρά τον θάνατο του, επί δεκαετίες το φάντασμα του Στάλιν συνεχίζει να είναι παρόν και να ταλαιπωρεί τις ζωές όχι μόνον των Ρώσων και των λαών, που άνηκαν κάποτε στη Σοβιετική Ένωση, αλλά κι εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο, που είτε τον λατρεύουν, είτε -το συνηθέστερο- τον μισούν, ως τον χειρότερο δικτάτορα του 20ου αιώνα, σε μικρή απόσταση από τον Αδόλφο Χίτλερ που κρατάει δικαίως τα πρωτεία του Κακού.





ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου